«Μόνο τεράστιοι παίκτες το κάνουν αυτό - Θα τον πουλήσει 20 εκατ. ο Μαρινάκης»
Ήταν προσωπικός του αποκλειστικά λογαριασμός. Σαν να είπε, εκεί προς το τέλος του αγώνα: «Την αφήνετε πάνω μου τη δουλειά να πυροδοτήσω για το ταξίδι στ’ αστέρια;». Όπερ και εγένετο.
Και… σε on demand διδασκαλία να βάλει ο Χένινγκ Μπεργκ στους παίκτες του, το ασύλληπτο γκολ του Ελ Αραμπί, ούτε… 100 και 1.000 επαναληπτικές προβολές δεν θα αρκέσουν για να καταλάβουν πώς «αποκοίμισε» ο Μαροκινός όλη την αμυντική προσήλωση της Ομόνοιας και έβαλε τον Ολυμπιακό στους Ομίλους του Champions League!
Δεν ήταν ότι απώλεσαν την αυτοσυγκέντρωση τους οι φρουροί του Αραμπί, δεν ολιγώρησαν, δεν παρασύρθηκαν από το επικείμενο φινάλε του αγώνα που τους διατηρούσε ζωντανούς στο παιχνίδι της πρόκρισης.
Τους «βίδωσε», τους χάζεψε, τους… διοχέτευσε μέθη στον οργανισμό τους ο ερυθρόλευκος φορ. Κι όταν τους… σκούντησε να αφυπνιστούν, είδαν νικημένο τον ήρωα τους, «μπασκετμπολίστα» (1.97μ.μπόι) γκολκίπερ, Φαμπιάνο, περίλυπο στο έδαφος την μπάλα στα δίχτυα τους.
Τι να τους (μας) αναλύσει ο Ελ Αραμπί; Αυτά δεν εξηγούνται, γίνονται. Αποκλειστικά και μόνο από μεγάλους, σπουδαίους, χαρισματικούς στράικερ. Ένας από δαύτους είναι ο Μαροκινός.
Και η αφλογιστία που τον κατέτρεχε, η γκίνια του (τον καταδίωξε στο Μολινό με την Γουλβς, στον τελικό Κυπέλλου με την ΑΕΚ και την Τετάρτη κόντρα στην Ομόνοια, αφού από την ώρα που πέρασε στο ματς ήταν μέσα σε όλες τις φάσεις, αλλά το ποθητό δεν του έκανε το χατίρι) που τον κρατούσε μακριά από το σκοράρισμα ήταν θέμα χρόνου να σπάσει.
Συνέβη με εκκωφαντικό τρόπο. Γκολ απίθανο, απερίγραπτο, γκολ πρόκρισης, γκολ πρεστίζ, γκολ πολλών εκατομμυρίων ευρώ για τα ταμεία του Ολυμπιακού.
Και ήταν προσωπικός του, αποκλειστικά λογαριασμός. Σαν να είπε, εκεί προς το τέλος του αγώνα: «Την αφήνετε πάνω μου τη δουλειά να πυροδοτήσω για το ταξίδι στ’ αστέρια;». Όπερ και εγένετο.
Ζάλισε την μπάλα ανάμεσα στα πόδια του, έκανε εναλλαγή, δεξί-αριστερό πάνω στην παράλληλη κίνηση του προς το τέρμα και εκτέλεσε τον γκολκίπερ της Ομόνοιας, α-λά Ζοέλ Κάμπελ που το είχε κάνει στον Ντε Χέα, το ’14, στο 2-0 επί της Γιουνάιτεντ, σε μια από τις ιστορικότερες ευρωπαϊκές νύχτες των ερυθρολεύκων.
Πήγε τόσο γωνία και με δύναμη η… άτιμη, που μέχρι κι αυτό το «όρθιο χιλιόμετρο» όσο κι αν τεντώθηκε, η χερούκλα του δεν κατάφερε να αποσοβήσει το 2-0! Η τέλεια κίνηση, μια τέλεια ενέργεια, ένα τέλειο γκολ!
Όσο κι αν ποτέ δεν πρέπει να λες ποτέ, το ζητούμενο είναι ένα πλέον για τον Ολυμπιακό και δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση ούτε από το εξαιρετικά, εντυπωσιακά απρόοπτο, την ελπίδα στο θαύμα για την Ομόνοια: Να πάει να κερδίσει και στο ΓΣΠ της Λευκωσίας. Εκμεταλλευόμενος την υψηλή ανωτερότητα κλάσης του.
Η αλήθεια είναι ότι η Ομόνοια έβαλε δύσκολα, πολύ δύσκολα στους πρωταθλητές και κυπελλούχους. Με ένα πούλμαν και… δυο τριαξονικά όμως παραταγμένα μπροστά στην εστία του Βραζιλιάνου πορτιέρε της.
Κι αν δεν έπαιρνε το πέναλτι η σπιρτάδα, η ταχύτητα, η ικανότητα και το πάθος του Λάζαρ Ραντζέλοβιτς, 20 λεπτά πριν το φινάλε του αγώνα, δεν έχω ιδέα όσο κυλούσε ο χρόνος και εξελισσόταν σε σύμμαχο των φιλοξενούμενων, πώς αλλιώς θα έβρισκε το πολυπόθητο πρώτο γκολ ο Ολυμπιακός.
Ήταν εγκλωβισμένοι, μπλοκαρισμένοι, αποδιοργανωμένοι, χωρίς ρυθμό οι ερυθρόλευκοι σε όλο το πρώτο μισό του αγώνα.
Φάσεις δεν έβρισκαν, παρά ελάχιστες απειλές για τους φιλοξενούμενους, με καλύτερες τις δύο κεφαλιές (Χασάν, Αραμπί) ανά ημίχρονο, παίζοντας κόντρα σε έναν αντίπαλο από της 3ης ταχύτητας της ελληνικής Superleague, που για να πάρει αποτέλεσμα μπαίνοντας στο Καραϊσκάκη στήνει αντίσκηνο και χαρακώματα πίσω από τη σέντρα του γηπέδου. Υπό τοιαύτες συνθήκες… και Μπάγερν να σε λένε, θα σου ψηθεί το ψάρι στα χείλια ώσπου να τρυπήσεις το τείχος!
Στη ρεβάνς της ερχόμενης Τρίτης όμως, θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό ματς, με την Ομόνοια να μην έχει επιλογές από τα παίξει ανοιχτά, μπας και δυσκολέψει κάπως τη ζωή του Ολυμπιακού, βρίσκοντας ένα γρήγορο γκολ το οποίο θα της αναθερμάνει κάποιες ελπίδες.
Αυτό κατά τη γνώμη μου πρέπει να εκμεταλλευθούν οι πρωταθλητές Ελλάδας για να σημειώσουν και δεύτερη νίκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια: