«Βρείτα τα με Ομάρ - Τι συνέβη στο γκολ του Καφού!»
Ο Ολυμπιακός ούτε τον… λυπήθηκε, ούτε τη φανέλα και την ιστορία του Παναθηναϊκού σεβάστηκε υπέρμετρα!
Ζήτημα διαχείρισης δυνάμεων, ενόψει ημιτελικού με ΠΑΟΚ και συνολικού υπολοίπου μιας σεζόν εν μέσω παντελώς αγνώστων και πρωτόγνωρων συνθηκών, ήταν η ανακοπή φόρας του β΄ μέρους από τους ερυθρόλευκους.
Που και πάλι, στα «σβηστά», χαλαρά και ξένοιαστα, άμα ο Διούδης δεν «ψυλλιαζόταν» το κρέμασμα που επιχείρησε ο Μασούρας λίγο πριν τη λήξη, το σκορ θα ήταν (επιεικώς) 4-0 και τώρα θα μιλάγαμε για διασυρμό του Παναθηναϊκού.
Αλλά μου κάνουν εντύπωση τρία πράγματα, μεταξύ άλλων, των πολλών, που έχει καταφέρει ο Πορτογάλος προπονητής:
Η «αυτοματοποίηση» με την οποία αλλάζει ταχύτητες στο παιχίδι της ομάδας. Λες κι έχει… κάνα joystick στα χέρια και κουμαντάρει τους ποδοσφαιριστές του στο ματς από τον… καναπέ του Play Station! Σα να πατάει κουμπιά κάνει ο Μαρτίνς και τη μια ο Ολυμπιακός γίνεται θεριό ανήμερο, κατασπαράσσοντας όποιον εμφανίζεται αφελώς μπροστά του, στα διαστήματα των εκρήξεων των ερυθρολεύκων (κι αυτό συμβαίνει σε κάθε αγώνα, με κάθε αντίπαλο, οποιονδήποτε στην Ελλάδα), ενώ από την άλλη, όταν ο Πορτογάλος το κρίνει σκόπιμο, δίνει εντολή στο «μαραφέτι» με το οποίο παίζει… λες και κάνει πλάκα στην άλλη ομάδα και πέφτουν οι ταχύτητες! «Κατεβαίνουν» οι τουρμπίνες! Σαν να έχουν ένα μηχανικό τρόπο στον Ολυμπιακό, που «προγραμματίζονται» τώρα στα play off, για να «σκίζονται» τόσο… όσο αρκεί να νικούν, να παίρνουν το πρωτάθλημα και να συντηρούνται σε αγωνιστικό ρυθμό που επιβάλλεται να κρατηθούν έως τη λήξη μιας παρατεταμένης χρονιάς!
Το πώς διατηρεί «ζεστούς», φορτσάτους και «ευτυχισμένους» τους παίκτες του στο γήπεδο, με την υπόθεση-τίτλος να έχει ξεκαθαρίσει προ πολλού. Δεν θέλετε προτού ακόμα αρχίσουν τα μπαράζ; Μετρήστε από την πρεμιέρα τους, όταν ο Ολυμπιακός γύρισε νικητής από την Τούμπα. Παρόλα αυτά, οι ερυθρόλευκοι όχι μόνο δεν κάνουν αγγαρεία, αλλά ιδροκοπούν σταθερά και απαρέγκλιτα, σαν να βρίσκονται ακόμα στο… μηδέν, στην εκκίνηση του στόχου!
Την ομοιογένεια, τη σύμπνοια, το οικογενειακό περιβάλλον της ομάδας, ασχέτως ατομικών επιδιώξεων, προσωπικών φιλοδοξιών και ανταγωνισμού στην ομάδα. Έχετε ξαναδεί εσείς, ένα γκολ στο τέλος (Καφού), χωρίς ιδιαίτερη σημασία, με τη νίκη στο ντέρμπι δεδομένη πια εκείνη την ώρα και το πρωτάθλημα εξίσου δεδομένο, να πανηγυρίζεται από όλους σαν… γκολ σε τελικό; Δεν κρινόταν ούτε το ματς ούτε ο τίτλος στο 3-0. Ένα κουβάρι έγιναν όμως οι παίκτες, αποθέωσαν τον φρέσκο σκόρερ, με πρώτο και καλύτερο τον Ζοσέ Σα, που κάλυψε, τρέχοντας από την εστία του για να αγκαλιάσει τον Καφού, πάνω από μισό γήπεδο!
Και ασφαλώς συζητάμε τώρα για έναν προπονητή που σ’ αυτή τη διετία έχει υπογράψει φαρδιά πλατιά με το ονοματεπώνυμό του, τη δημιουργία και την απόδοση αυτής της ομάδας.
Μια απόδοση πειστική σε τέτοιο σημείο που δικαίως ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι φίλοι της ομάδας παροτρύνονται να ονειρεύονται ευρωπαϊκά μεγαλεία.
Όπως επίσης κάνουμε κουβέντα για έναν άνθρωπο που έχει δικό του, επιτυχημένο εκ των πραγμάτων τρόπο, να μην αφήνει ποτέ, στο τέλος, κανέναν παίκτη του δυσαρεστημένο. Τύπου Μίροσλαβ Στοχ, θα πω στον ΠΑΟΚ, που είναι και πρόσφατο το «ξεμπρόστιασμα» του προπονητή, ο οποίος «ξεχνάει» ή «καθαρίζει» παίκτες για λόγους που μόνο εκείνος γνωρίζει και η κοινή λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά…
Είδαμε ότι με την απουσία Βαλμπουενά ο Πέδρο Μαρτίνς απλούστευσε τον… τετραγωνισμό του κύκλου και έβαλε με επιτυχία να συνυπάρξουν στην 11άδα ο Φορτούνης με τον Λοβέρα. Ποιος από τους δύο, ψαχνόμασταν οι δημοσιογράφοι μέχρι την αναγγελία της ερυθρόλευκης σύνθεσης, που μας ήρθε η απάντηση από τον προπονητή: Και οι δύο! Για να μην έχει κανείς να λέει ή να φαντάζεται το οτιδήποτε και αποκλειστική κερδισμένη να είναι η ομάδα…
ΓΙΑ 2Ο ΣΕΡΙ ΜΑΤΣ (Άρη, Παναθηναϊκό) ο Μαντί Καμαρά εκτοξεύει το κασέ του και πίσω ή δίπλα με τον Κώστα Τσιμίκα, αναδεικνύονται στις μεγάλες αποκαλύψεις της χρονιάς για τον Ολυμπιακό! Σάματις και στην περίπτωση της εκτόξευσης των δύο αυτών παικτών ο Μαρτίνς δεν το έχει βάλει πάλι γερά το χεράκι του; Δίχως άλλο! Ο Αφρικανός κάνει και παιχνίδι πια, δημιουργεί! Τρέχει, μαρκάρει, κόβει, μοιράζει! Τι να λέμε!
ΤΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΥ ΟΜΑΡ ακόμα ένα «καλό» συμβόλαιο. Δεν ζητάει τρελά χρήματα όπως κάνει με τους Τούρκους για να έχουν άλλοθι οικογενειακό τελικά στο σπιτικό των Ελαμπντελαουί για να μη φύγουν από την Ελλάδα και τον Ολυμπιακό. Οι αρχικές απαιτήσεις του Νορβηγού, προ μηνών, ακόμα και να γίνονταν πραγματικότητα για ένα δεξί μπακ με τα ελληνικά οικονομικά δεδομένα (λέμε τώρα), θα χαλούσε τις ισορροπίες εσωτερικά. Τώρα όμως; Φιλότιμος, αξιόμαχος, καλός παίκτης, άψογος χαρακτήρας, δεμένος και ψυχικά με την ομάδα. Δεμένος και ο σύλλογος μαζί του. Ξεπηδάει και το ανθρώπινο στοιχείο. Πρέπει να τα βρουν!
Δεν υπάρχουν σχόλια: