«Στο 1,05 ήταν η απόλυση Μαρτίνς - Τι έμαθε ο Μαρινάκης - Αν έμπαινε του Ομπαμεγιάνγκ»
Πράγματι, ήταν δίκαιο και έγινε πράξη. Και η «απονομή δικαιοσύνης» στην παράταση συμβίωσης και επανατοποθέτησης του πήχη σε υψηλότερες επιδιώξεις για τον Ολυμπιακό και τον Πέδρο Μαρτίνς, αφορά τόσο τον προπονητή όσο όμως και τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Ας τα δούμε ένα προς ένα, αρχίζοντας από το “big boss” του πειραϊκού συλλόγου:
- Ύστερα από εκείνο το κάζο με την Λαμία, πέρσι στο Κύπελλο, το ντροπιαστικό αποκλεισμό των ερυθρολεύκων, που όμοιο γεγονός δεν τους είχε ξανασυμβεί στην ιστορία τους, η απόλυση του Μαρτίνς νομίζω ότι… ούτε 1,05 απόδοση δεν θα είχε αν παιζόταν σε στοίχημα στο εξωτερικό. Πρωτάθλημα «γιοκ», με έναν ΠΑΟΚ να του έχει ξεφύγει μέχρι και 9 βαθμούς κάποια στιγμή, «εκπαραθύρωση» και από τον άλλο θεσμό, α-τίτλος ο Ολυμπιακός για δεύτερη σερί σεζόν (κι ας μην έφταιγε ο Μαρτίνς για την προηγούμενη των συνεχών αλλαγών προπονητών και των αλυσιδωτών εμφανίσεων… μαύρο χάλι!), τη (νέα) αλλαγή τεχνικής ηγεσίας την… μυρίζονταν και τα νήπια.
Σιγά μην καθότανε να τον κοιτάζει ο Μαρινάκης. Αφεντικό που χρίζει… «αφεντικό» στου Ρέντη όποιον προπονητή πειστεί να τον προσλάβει, του δίνει λευκή επιταγή και κλειδιά του ποδοσφαιρικού τμήματος, απαιτώντας, όχι αναμένοντας, πια, αποτελέσματα. Τα οποία όταν δεν έρχονται, η αμφιταλάντευση δεν υπάρχει για τον ερυθρόλευκο ηγέτη… Διεισδύει στη συλλογιστική του η παρόρμηση του οπαδού και ο προπονητής πάει περίπατο. Μ’ ένα… σφουγγαρόπανο τον στέλνει σπίτι του.
Αυτή τη φορά, ο Βαγγέλης Μαρινάκης μαθαίνοντας κι αυτός από τα λάθη του – όπως ο ίδιος άλλωστε έχει παραδεχθεί δημόσια – έχοντας γίνει σοφότερος από προηγούμενα σφάλματα, διαχώρισε τους γύρους θριάμβου από τη δουλειά σε βάθος. Διέκρινε και αναγνώρισε στον Πορτογάλο, ότι το καλοκαίρι του ’18, ύστερα από 4 αλλαγές τεχνικών εκείνη τη χρονιά και 8 διαφορετικών προπονητών σε λιγότερο από δύο χρόνια (21 μήνες), ήταν ο ουσιαστικός εργάτης με προδιαγραφές σπουδαίου αρχιτέκτονα για την ομάδα. Τον πίστεψε, τον περίμενε, τον δικαίωσε και δικαιώθηκαν αμφότεροι. Και στο τέλος η κερδισμένη είναι πρωτίστως η ομάδα!
- Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει τελικά αυτόν τον προνομιακό χαρακτήρα. Να τον «κόβεις» για δεύτερο και να σου προκύπτει πρώτος και καλύτερος. Δεν δίνει σημασία στην εξωτερική του εμφάνιση, δεν βγαίνει καλλωπισμένος στη σκηνή δίπλα στην επανορθωτική γραμμή, δεν το «παίζει» άνετος, χαλαρός, δεν είναι ψύχραιμος. Δεν είναι star και δεν πουλάει «σταριλίκι» τύπου Μουρίνιο ή Μίτσελ.
Συνήθως αξύριστος, αχτένιστος, με φόρμα κι όταν φοράει πολιτικά ρούχα… δεν του πάει τίποτα – έχει βάλει και κιλά στα δύο χρόνια του στον Ολυμπιακό, τον προδίδει η καλοπέραση στην Ελλάδα… - τσιτωμένος στο πρόσωπο, με κατακόκκινα μάτια, ένα… ερείπιο λες, από το stress, που τον έχει κατακυριεύσει, παρουσιάζεται στο τέλος των παιχνιδιών. Η καρδούλα του το ξέρει, τι περνάει σε κάθε ματς!
Με assistant ή με γυμναστή της ομάδας μοιάζει κι όμως είναι ο ιθύνων νους. Ο «στρατηγός».
Έμαθε κι αυτός στου… κασίδη το κεφάλι. Μεγάλωσε μαζί με τον Ολυμπιακό, ψήλωσε ξανά από δαύτον ο Ολυμπιακός. «Δευτεράτζα» προπονητής ήρθε, με μέλλον και προοπτική για τον ίδιο τον ομάδα και αυτά εκμεταλλεύθηκε, άρπαξε την ευκαιρία και μπόλιασε στο πετσί του μια έννοια παντελώς άγνωστη πιο πριν γι’ αυτόν: Πρωταθλητισμός.
Ήταν ο ρόλος που είχαμε όλοι και πρώτος ο Μαρινάκης τις αμφιβολίες μας, κατά πόσο θα μπορούσε ο Πέδρο να τον υπηρετήσει. Να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, των ειδικών ελληνικών συνθηκών, της ερυθρόλευκης νοοτροοπίας, του πειραιώτικου dna: ο Ολυμπιακός δεν γίνεται να χάνει ποτέ και πουθενά. Δεν γίνεται να είναι δεύτερος. Μόνο πρώτος!
Ο Μαρτίνς ανέλαβε έναν Ολυμπιακό για… πέταμα αγωνιστικά. «Παλιό», παρηκμασμένο, χιλιό-ταλαιπωρημένο. Ούτε «μαγιά» δεν είχε καλά καλά στα χέρια του ο Πορτογάλος να… κάνει γλυκό.
Κάπου κοντά στο μηδέν ξεκίνησε, με καινούργια πρόσωπα, εντελώς αλλαγμένο ρόστερ και 11άδα για να φθάσει κατόπιν σκληρής δουλειάς:
- Να ξαναπάρει το πρωτάθλημα και να διεκδικεί το νταμπλ
- Να έχει αποφέρει στα ταμεία του συλλόγου κάπου 45.000.000 ευρώ από το Champions League φέτος και περί τα 15 από το Europa πέρυσι!
- Να έχει κάνει δύο ιστορικές προκρίσεις κόντρα σε Άρσεναλ και Μίλαν
- Να παίζει η ομάδα θαυμάσιο ποδόσφαιρο, να τη χαίρεσαι σε όλους τους τομείς της, επίθεση, άμυνα, μεσαία γραμμή, να φιγουράρει στις κορυφαίες θέσεις στατιστικά φέτος ακόμα και στην Ευρώπη!
- Να έχει αναδείξει ποδοσφαιριστές σαν τον Καμαρά, τον Κούτρη, τον Τσιμίκα, τον Μπα, τον Σισέ, τον Μπουχαλάκη
- Να έχει κάνει διάνα σε μεταγραφικές εισηγήσεις, πχ. Ποντένσε, Γκιγιέρμε, Σα, Σεμέδο, Ελ Αραμπί, Χασάν
- Να διατηρεί μια ποδοσφαιρική κοινότητα στου Ρέντη, ήρεμη, ζεστή, οικογενειακή, χωρίς βεντετισμούς και ατομικές κόντρες, ευχαριστημένη και ικανοποιημένη για τη διαχείριση και τις ευκαιρίες καριέρας που παρέχει η τεχνική ηγεσία στα μέλη της.
Υπό τοιαύτες συνθήκες, αθροιστικά, η ζωή του Ολυμπιακού με τον Μαρτίνς, αλλά και του Πορτογάλου με (και) τους ερυθρόλευκους, φαντάζει ιδανική. Και ευοίωνη για τη συνέχεια.
Τα γράφω σήμερα γιατί δεν μου αρέσει να τα φωνάζω μετά… Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Μαρτίνς είναι ο προπονηταράς των ονείρων των ερυθρολεύκων. Και επιφυλάσσομαι, κρατάω μικρό καλάθι, διότι όλοι κρίνονται εκ των αποτελεσμάτων εν τέλει. Και το κλίμα, οι συνθήκες μπορεί να «στραβώσουν» ανά πάσα στιγμή. Είναι πάντα και θέμα τύχης. Αν δεν κουβαλάς ρέντα, δεν πας πουθενά.
Και για να είναι ευτυχής ο Ολυμπιακός με τον Μαρτίνς, ο Πορτογάλος είναι και λιγάκι… Γκαστόνε. Του έχουν βγει και αποτελέσματα και πολλά άλλα. Εάν ο Ομπαμεγιάνγκ σκοράρει στην τελευταία φάση του Emirates, άδικο, ξε-άδικο, παίρνετε όρκο ότι ο Πέδρο θα έκανε συμβόλαιο τώρα μέχρι το 2022;
Δεν υπάρχουν σχόλια: