Στολτίδης: «Ήμουν ΠΑΟΚ, έγινα Ολυμπιακός!»
Ο Ιεροκλής Στολτίδης παραχώρησε συνέντευξη εφ΄ όλης της ύλης στον Θέμη Συνάνογλου και την εφημερίδα «Φως».
Σε αυτήν μίλησε για το πως από ΠΑΟΚ, έγινε Ολυμπιακός, ποιοι ήταν οι καλύτεροι συμπαίκτες και προπονητές που είχε στην καριέρα του ενώ έκανε μια αποκάλυψη για τους Κοβάσεβιτς και Τζόρτζεβιτς.
Ακολουθεί η συνέντευξη:
Γιατί δεν μιλάς τόσα χρόνια; Ο Στολτίδης είσαι. Ένας από τους καλύτερους αμυντικούς χαφ στην ιστορία του Ολυμπιακού.
Μίλησα μια-δυο φορές, αυτό ήταν.
Όπως ο Κουσουλάκης, ήρθες κι εσύ από τον Ηρακλή και μεγαλούργησες. Άλλοι με μεγαλύτερο όνομα τότε από εσένα απέτυχαν. Μην πω ονόματα…
Είναι πολλοί, το ξέρω.
Εσύ γιατί πιστεύεις ότι πέτυχες με αυτήν τη βαριά φανέλα; Τι είχες;
Εγώ είχα δύο πράγματα. Το ένα είναι ότι δεν φοβόμουν. Δεν φοβόμουν τίποτα. Δεν φοβόμουν τον Ολυμπιακό, το μεγάλο όνομα της ομάδας, τη βαριά φανέλα, τον κόσμο, τους μεγάλους παίκτες που είχε και τον ανταγωνισμό. Είχα τον χαρακτήρα. Το άλλο είναι ότι δούλευα πάντα «στα κόκκινα». Προπονιόμουν «στα κόκκινα», αγωνιζόμουν στα ματς «στα κόκκινα», ήθελα να παίρνω το καλύτερο από τον εαυτό μου. Αυτό με έκανε κάθε χρόνο καλύτερο. Υπήρχαν κι άλλοι λόγοι, όμως σου είπα τους δύο βασικούς.
Έγινες Ολυμπιακός;
Έγινα, πώς δεν έγινα. Δύσκολο να περάσεις από αυτήν την ομάδα, να υπηρετήσεις αυτήν την ομάδα και αυτόν τον κόσμο για χρόνια, και να μην γίνεις Ολυμπιακός.
Και ο Μαυρογενίδης αυτό μου είχε πει. Κι άλλα παιδιά από τη Βόρειο Ελλάδα που ήταν ΠΑΟΚ, Άρης, Ηρακλής. Αλλά και Παναθηναϊκοί και ΑΕΚτσήδες.
Μα δεν γίνεται να μην γίνεις Ολυμπιακός! Τόσα χρόνια, τόσες επιτυχίες, τόσοι τίτλοι, χαρές, πίκρες, στιγμές μεγάλες, αγάπη από τον κόσμο ο οποίος είναι παντού, μπαίνει στο πετσί σου ο Ολυμπιακός. stoltidis
Εσύ τι ομάδα ήσουν μικρός;
ΠΑΟΚ.
Πολλοί νομίζουν ότι ήσουν Ηρακλής. Έχω κάνει συλλογή με εξομολογήσεις πολλών παικτών που ήταν άλλη ομάδα μέχρι να έρθουν στον Ολυμπιακό. Από πού ήσουν;
Από ένα χωριό της Κοζάνης, το Μαυροδένδρι Κοζάνης. Είναι γνωστό γιατί έχει εκεί κέντρο νεοσυλλέκτων.
Η αναδρομή στην ιστορία του Ολυμπιακού ξεκίνησε από τους μεγάλους παίκτες της δεκαετίας του ’50 και έχουμε φτάσει τώρα στο 2007 με τα διπλά στο Τσάμπιονς Λιγκ. Τον προηγούμενο χρόνο είχατε πάει χάλια με τον Σόλιντ στην Ευρώπη. Για την αλλαγή έπαιξε ρόλο ο Λεμονής;
Έπαιξε, ναι. Προφανώς και έπαιξε. Αυτός που πρέπει να παίρνει τα εύσημα είναι πιο πολύ ο προπονητής! Το έχω δει πολλές φορές στο ποδόσφαιρο, ομάδες με πολύ καλούς παίκτες να μην πηγαίνουν καλά αν δεν έχουν τον κατάλληλο προπονητή. Άποψή μου είναι ότι αν δεν έχεις καλό προπονητή, δεν κάνεις ομάδα!
Καλύτερος προπονητής για εσένα από όσους είχες στον Ολυμπιακό;
Ο Βαλβέρδε από τους ξένους. Και ο Λεμονής ήταν πολύ καλός.
Στον Ολυμπιακό έγινες καλύτερος όπως ο Κουσουλάκης όταν ήρθε. Άλλοι- και πολλοί μάλιστα- τους έφαγε η μαρμάγκα, δεν άντεξαν τη φανέλα. Εσύ με τον Κουσουλάκη είχατε πολλά κοινά.
Το ξέρω, δεν τον πρόλαβα αλλά μου το έχουν πει για τις ομοιότητες.
Πάθος, ατέλειωτα τρεξίματα στον άξονα του κέντρου, σκυλίσια άμυνα, και γκολ μπροστά.
Είμαι χαρούμενος να τα ακούω αυτά, μου έχουν πει τα καλύτερα λόγια για τον Κουσουλάκη.
Ρώταγα παίκτες του Ολυμπιακού της δεκαετίας του ’80 και μου έλεγαν ότι ήταν ο πιο πολύτιμος, ενώ ο Ολυμπιακός είχε παικταράδες τότε.
Στον Ολυπιακό έγινα καλύτερος σε σχέση με το πώς ήμουν στον Ηρακλή. Διότι ήταν καλύτερες οι συνθήκες, οι εγκαταστάσεις, οι συμπαίκτες μου ήταν μεγάλης ποιότητας, ο ανταγωνισμός με ωθούσε να θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε μέρα.
Πες μου τους 3 καλύτερους συμπαίκτες που έζησες στον Ολυμπιακό.
Ήταν πολλοί… Ποιον να αφήσω έξω. Τζόρτζεβιτς, Τζιοβάνι, Γκαλέτι, Ριβάλντο, Μέλμπεργκ.
Έλληνες;
Γεωργάτος μακράν, δεν το συζητάω. Τον είχα καψούρα ως παίκτη.
Άλλος;
Ο Άντζας ήταν σούπερ. Αν ήταν πιο προσηλωμένος στο ποδόσφαιρο μπορούσε να παίξει σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα! Όμως ήταν ένα παιδί συναισθηματικό, τον ενοχλούσαν πράγματα. Αν ήταν πιο σκληρός θα έκανε τρομερή καριέρα. Ήταν σούπερ ταλέντο. Και τον Νικοπολίδη θέλω να βάλεις στην τριάδα γιατί ενώ δεν είχε τα τεράστια προσόντα, με τη δουλειά του και την σοβαρότητά του έφτασε ψηλά. stotidis2
Προπονητής πώς δεν έγινες;
Το σκέφτομαι και έχω αποφασίσει να πάω να πάρω τα διπλώματα. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο, το αγαπάω. Από τότε που έπαιζα, ήθελα να τα μαθαίνω όλα, όχι απλώς να παίζω. Ρωτούσα μέχρι και τους φροντιστές τι πρέπει να κάνουν για να περιποιούνται το χόρτο, πώς χαλάει, γιατί χαλάει, ήθελα να μαθαίνω τα πάντα γύρω από το ποδόσφαιρο.
Πού ζεις πλέον;
Στη Θεσσαλονίκη.
Έχεις παιδιά;
Έχω δύο, μία κόρη και έναν γιο.
Ο γιος ασχολείται με το ποδόσφαιρο; Θα έχουμε νέο Στολτίδη;
Ο γιος παίζει τερματοφύλακας!
Πόσο χρονών είναι;
10 χρονών, παίζει σε μία Ακαδημία.
Καλός;
Έχει εκπληκτικά προσόντα για γκολκίπερ. Και η γυναίκα μου είναι ψηλή με μεγάλα άκρα και εγώ, έτσι ο μικρός βγήκε ψηλός με μεγάλα άκρα, είναι ο πιο ψηλός στην τάξη του και έχει τα προσόντα για τερματοφύλακας. Είναι και πολύ γρήγορος, ενώ εγώ δεν ήμουν. Το μόνο κακό είναι ότι δεν τον βλέπω να τρελαίνεται για αυτό που κάνει, ως τώρα.
Ίσως είναι καλό να είναι cool, λόγω αυτή της θέσης που απαιτεί ψυχραιμία, κρύο αίμα.
Ναι, αλλά αυτός παραείναι cool ρε γαμώτο.
Ξέρω ότι είχες μια ιδιαιτερότητα εσύ με το σώμα σου. Ήθελες πολλούς αγώνες.
Επειδή ήμουν βαρύ σκαρί, βαρύ κορμί, ήθελα πιο πολλή προπόνηση από άλλους και πιο πολλούς αγώνες από άλλους για να παίρνω τα πάνω μου. Δεν είναι τυχαίο ότι τα καλύτερά μου ματς τα έκανα από τη μέση κάθε χρονιάς και μετά.
Πόσα κιλά ήσουν όταν έπαιζες στον Ολυμπιακό; Και με τι ύψος;
1.85 ύψος και 87 κιλά.
Πες μου ένα εξωφρενικό περιστατικό που να έζησες στον Ολυμπιακό με την αγάπη του κόσμου.
Θα σου πω. Μια φορά είχα πάει στο μνημόσυνο της ΘΥΡΑΣ 7 και έρχεται ένα παλικάρι και μου λέει: «Ο Θεός να μου κόβει μέρες και να σου δίνει εσένα χρόνια»! Το σκεφτόμουν όλη μέρα, αναρωτιόμουν τι μου είπε το παλικάρι εκείνο. Μου φάνηκε αδιανόητο. Άκου να του κόβει μέρες ο Θεός.
Ποιο γκολ σου θεωρείς καλύτερο και πιο σημαντικό;
Με τη Σταντάρ Λιέγης. Με αυτό το γκολ περάσαμε στην επόμενη φάση και ήταν στο τελευταίο λεπτό του ματς.
Είχες ποτέ κάποιον παίκτη πρότυπο από το εξωτερικό;
Ποτέ. Κοιτούσα να παίρνω τα καλύτερα από όλους.
Κάπνιζες;
Όχι. Δεν έβαλα τσιγάρο ποτέ στο στόμα μου.
Κάπνιζαν πολλοί στον Ολυμπιακό.
Εμένα μου λες; Μέχρι και στο ημίχρονο κάπνιζαν ρε φίλε! Έπαιρναν λίγες τζούρες. Στο ημίχρονο.
Γούρια είχες;
Όχι, ποτέ. Άμα αρχίσεις με αυτά, τρελαίνεσαι. Λες γκαντέμη τον έναν, γιατί έβαλε τα παπούτσια του έτσι ο άλλος στα αποδυτήρια… Να σου πω μια ιστορία; stoltidis4
Ιστορίες θέλω.
Παίζουμε με τον Ιωνικό στην έδρα μας, νικάμε 4-1 και βάζω 2 γκολ εγώ. Πριν το παιχνίδι γίνεται επεισόδιο με εμένα, τον Τζόρτζεβιτς και τον Κοβάσεβιτς! Γιατί έκοβα τα νύχια μου πριν το ματς. Έρχεται ο Τζόλε και ο Ντάρκο και μου κάνουν επίθεση! Βρίζουν στα σέρβικα, ειδικά ο Κοβάσεβιτς, λέω στον Τζόρτζεβιτς «ρε μ…α, τι λέει αυτός, τι έπαθε»; Μου λέει «δεν το ξέρεις; Στη Σερβία θεωρείται μεγάλη γκαντεμιά να κόβεις τα νύχια πριν το ματς».
Σοβαρά σου την έπεσαν ή έκαναν πλάκα;
Σοβαρά. Βάζω 2 γκολ λοιπόν και νικάμε 4-1, πάω και τους πιάνω και τους λέω «κάθε φορά πριν από κάθε ματς θα κόβω τα νύχια μου μ…ες, 2 γκολ έβαλα ρε»!
Μου έχει κάνει εντύπωση που παρ’ ότι ζεις Θεσσαλονίκη με τα παιδιά σου και τη γυναίκα σου, λες ότι είσαι Ολυμπιακός.
Τι να πω, ψέματα; Έχω φίλους εδώ ΠΑΟΚτσήδες και Αρειανούς, στα ίσα τους το λέω. Ολυμπιακός είμαι. Και θέλω να βρει το δρόμο του ο Ηρακλής γιατί εκεί ανδρώθηκα. Καταλαβαίνει ο κόσμος ότι με τόσα που έζησα στον Πειραιά, είναι λογικό να είμαι Ολυμπιακός. Εκτός αν είναι κάφρος ο άλλος, εκεί δεν καταλαβαίνει τίποτα.
Πες μου για τα διπλά στο Τσάμπιονς Λιγκ με την Βέρντερ και τη Λάτσιο.
Είχαμε τότε πάρα πολύ καλή ομάδα. Όπως είπες, την προηγούμενη χρονιά δεν είχαμε πάει καλά με τον Σόλιντ στο Τσάμπιονς Λιγκ, υπήρχε γενικώς ένα βάρος στις πλάτες των παικτών για τις εκτός έδρας αποτυχίες- και κυρίως στις πλάτες των παλιών. Το ένιωθες αυτό το βάρος του εκτός έδρας…
Επηρέαζε την ψυχολογία;
Ναι. Παίζαμε εκτός έδρας και αν δεν μας πήγαινε καλά το ματς υπήρχε η σκέψη «τι γίνεται ρε π…, πάλι θα χάσουμε»; Εκείνη τη χρονιά όμως είχαμε πάρα πολύ καλή ομάδα. Σε άλλα ματς έδειχνε ο Ολυμπιακός έναν παραπάνω σεβασμό στον αντίπαλο, να μην πω φόβο, όμως εκείνη τη σεζόν πηγαίναμε να παίξουμε στα ίσα τη μπάλα μας και να βάλουμε γκολ. Είχαμε παίκτες και με ποιότητα και με προσωπικότητα ώστε να κάνουν αυτά που κάναμε τότε.
Και με τη Ρεάλ είχατε παίξει πολύ καλά στην έδρα της.
Φοβερό ματς είχαμε κάνει που το χάσαμε στο τέλος. Με 10 παίκτες, κάναμε υπερπροσπάθεια. Δεν ήταν μόνο τα διπλά που στη Βρέμη και στη Ρώμη, είχαμε παίξει πολύ καλά και στο τρίτο εκτός έδρας ματς.
Ξέρω οτι δεν σου αρέσουν τα πολλά λόγια. Θα ήθελα να μου πεις για το τέλος κάτι μέσα από την καρδιά σου, ό,τι επιθυμείς.
(σκέφτεται). Υπάρχει κάτι που θέλω να πω. Αυτά που πέρασα στον Ολυμπιακό και αυτό που κατάλαβα- και μου έχει μείνει- είναι ότι αυτή η μεγάλη ομάδα σού αλλάζει τη ζωή… Όχι μόνο ως αθλητή, αλλά ως άνθρωπο, στα πάντα, στην καθημερινότητα, σε όλη σου τη ζωή. Αν περάσεις από αυτήν την ομάδα και έχεις μια παρουσία σοβαρή, αυτά που σου δίνει αυτή η ομάδα δεν μπορείς να της τα ξεπληρώσεις με τίποτα!
Και μιλάς έτσι εσύ που πρόσφερες πολλά στον Ολυμπιακό.
Αυτά που σου δίνει ο Ολυμπιακός, όσα και αν κάνεις είναι λίγα μπροστά στην προσφορά του Ολυμπιακού προς εσένα. Το λέω μέσα από την ψυχή μου. Είναι λίγα αυτά που κάναμε σε σχέση με αυτά που μας έδωσε πίσω ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του. Αυτό είναι το ρεζουμέ των 7 χρόνων μου σε αυτήν την ομάδα. Ό,τι και αν έχεις κάνει για τον Ολυμπιακό είναι λίγο μπροστά σε αυτά που σου έχει προσφέρει ο Ολυμπιακός.
Δεν υπάρχουν σχόλια: