Χάκετ: «Δεν ήθελα η καριέρα μου στον Ολυμπιακό να τελειώσει έτσι, οι Έλληνες οπαδοί είναι τρελοί»!
Το καθιερωμένο podcast του Τζο Αρλάουκας επέστρεψε και είχε άρωμα πρωταθλητή Ευρώπης.
Ο Ντάνιελ Χάκετ ήταν καλεσμένος του παλιού θρύλου της Ευρωλίγκας και για σχεδόν 1:30 ώρα, κουβέντιασαν για όλα όσα αφορούν το μπάσκετ και τη επαγγελματική πορεία του Ιταλού.
Ο παίκτης της ΤΣΣΚΑ ήταν άκρως αποκαλυπτικός και μίλησε για όλες τις πτυχές της ζωής του, για το πώς ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ μέσω του… ποδοσφαίρου, το διαζύγιο των γονιών του που τον βοήθησε επαγγελματικά, ενώ φυσικά η Ελλάδα και η διετής παρουσία του σε αυτή, μονοπώλησε το ενδιαφέρον.
Ο Χάκετ θυμήθηκε το πρώτο ντέρμπι ”αιωνίων” στο ΟΑΚΑ και την τρελή για εκείνον ατμόσφαιρα, που για όλους τους άλλους ήταν φυσιολογική, σχολίασε πως όταν μπήκε για πρώτη φορά στο κλειστού του Μαρουσίου ένιωθε τα πόδια του να τρέμουν, αποθεώνοντας παράλληλα Σπανούλη και Διαμαντίδη, με τον τραυματισμό του και το τέλος από τον Ολυμπιακού να γράφουν τον επίλογο σε μία άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα.
Μπόνους, οι ατάκες του Χάκετ για το σήμα-κατατεθέν του, τα ράστα μαλλιά του!
Αναλυτικά όσα είπε στον Τζο Αρλάουκας ο Ντάνιελ Χάκετ:
Για το πώς ξεκίνησε το μπάσκετ και το διαζύγιο των γονιών του: «Έπαιζα ποδόσφαιρο, αλλά ήμουν πολύ κακός. Ήμουν πολύ ψηλός και χοντρούλης, όταν ήμουν παιδί. Ήμουν τερματοφύλακας, αλλά μετά από λίγο βαρέθηκα. Ήθελα δράση! Όλοι με έβλεπαν κι έλεγαν “να ο τερματοφύλακας μας! Είναι ψηλός και χοντρός, τέλειος για εμάς!” (γέλια).
Δεν ήταν εύκολο το διαζύγιο των γονιών μου, ειδικά από τον τρόπο που έγινε. Έφτασαν σε ένα σημείο που δεν λειτουργούσε η σχέση τους και ο πατέρας μου πήρε την απόφαση να επιστρέψει στις ΗΠΑ. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, δεν μπορούσα να καταλάβω. Μπορεί να έδειξε άσχημο στην αρχή, αλλά μετά μού δόθηκε μια ευκαιρία, γιατί πήγα στις ΗΠΑ κι έπαιξα μπάσκετ. Η μητέρα μου με υποστήριξε, λέγοντάς μου πως πρέπει να κυνηγήσω το όνειρό μου».
Για τα χρόνια στις ΗΠΑ, σχολίασε: «Δεν ήμουν καλό παιδί παλιά. Έβγαινα με επικίνδυνες παρέες, όταν ήμουν νέος. Αρχίζεις να δοκιμάζεις τη ζωή. Είναι δύσκολο να αφήνεις το οικείο περιβάλλον σου και να πηγαίνεις κάπου τελείως αλλού».
Για το πρώτο ντέρμπι Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού που έζησε: «Είπα στον μάνατζερ μου “πήγαινε με κάπου καλά”! Είναι δύσκολο να περιγράψω την ατμόσφαιρα του ντέρμπι του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκού, την πρώτη φορά που το έζησα. Μπήκα στο ΟΑΚΑ, οι αποδοκιμασίες, τα σφυρίγματα, τα λέιζερ, ο καπνός… Όλα ήταν πριν καν την προθέρμανση. Τα πόδια μου άρχισαν να τρέμουν! (γέλια) Ήταν κάτι που δεν είχα δει ποτέ ξανά στην ζωή μου. Τρελή ατμόσφαιρα! Όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, με όλα όσα γινόντουσαν πίσω από τον πάγκο… Βασικά, το λάτρεψα! Την πρώτη φορά που έπεσε κροτίδα πίσω από τον πάγκο, σηκώθηκα όρθιος και μού λέει ο Τόμιτς “πού πας; Κάτσε κάτω! Αυτό είναι φυσιολογικό. Μείνε στην θέση σου!”. Ήταν τυπικό όλο αυτό για τους Έλληνες. Δεν υπάρχει χώρα σαν την Ελλάδα, όσον αφορά την αγάπη για το παιχνίδι, το πάθος, την τρέλα, τους οπαδούς και στις δύο πλευρές. Και του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού είναι τρελοί!».
Για το περιβόητο σουτ του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ, τον αρχηγό του Ολυμπιακού και τον Διαμαντίδη: «Προσπερνάς δύο από τα μεγαλύτερα σουτ του Σπανούλη στο ΟΑΚΑ! Έκανε τεράστιες εμφανίσεις στους τελικούς. Ήταν η τελευταία σεζόν του Διαμαντίδη. Κάθομαι στην γωνία και ήμαστε στην παράταση, στο τέταρτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, με 20.000 φιλάθλους να φωνάζουν! Κάθομαι εκεί και είμαστε πίσω για δύο πόντους. Ήταν ο Σπανούλης εναντίον του Διαμαντίδη, ήταν σαν ταινία κι εγώ ήμουν στο παρκέ! Παρακολουθώ δύο τιτάνες να παλεύουν! Το να είμαι με τον Σπανούλη σε καθημερινή βάση, να ζω μαζί του, ήταν ευλογία. Όπως και το να παίξω κόντρα στον Διαμαντίδη».
Για την φάση του τραυματισμού του και τα όσα δύσκολα ακολούθησαν: «Ήταν 9 Δεκεμβρίου. Ήμασταν μπροστά με 20 πόντους και παίζαμε κόντρα στην Ούνικς, εναντίον του πρώην συμπαίκτη μου, του Λάνγκφορντ. Άρχισε να κάνει κόλπα και να… χορεύει με την μπάλα. Σκέφτομαι “δεν θα σε αφήσω να βάλεις καλάθι, θα σε σταματήσω”. Πάει αριστερά και με ακουμπάει στο στήθος, πήγα πίσω, προσπάθησα να αλλάξω το βήμα μου και κόλλησε το πόδι μου. Ένιωσα τι έγινε. Δεν κατάλαβα τι ακριβώς, αλλά όταν περίμενα τον γιατρό, κατάλαβα ότι το πόδι μου ήταν “νεκρό”. Ήξερα ότι κάτι σοβαρό είχε γίνει, γιατί δεν μπορούσα να κουνηθώ μόνος μου, έπρεπε να με κουβαλήσουν. Ήταν η χρονιά του συμβολαίου μου.
Ήταν δύσκολη απόφαση. Πήρα διαφορετικές γνώμες από γιατρούς. Κάποιοι μού είπαν ότι ίσως δεν γυρίσω ποτέ. Για 48 ώρες έκλαιγα! Δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι αυτό ήταν. Ήταν σπάνιος τραυματισμός, αλλά εμπιστεύτηκα τον γιατρό μου στην Ιταλία κι έκανα την εγχείριση. Ακόμα και μετά την εγχείριση, έβλεπα μόνο “μαύρο”. Εκεί ένιωσα για πρώτη φορά τι σημαίνει κατάθλιψη. Δεν ντρέπομαι να το πω. Εκεί κατάλαβα ότι δεν φτάνει να φροντίσω το πόδι μου. Έπρεπε να “φτιάξω” το μυαλό μου.
Η θεραπεία μου ήταν όταν έπιασα την μπάλα και άρχισα να πατάω παρκέ. Επέστρεψα στην Αθήνα, άρχισα να αισθάνομαι καλύτερα. Έπαιξα στο Eurobasket. Ήταν μεγάλη πρόκληση στην καριέρα μου. Δεν έχω άσχημα συναισθήματα για τον Ολυμπιακό. Ήθελα ακόμα μια ευκαιρία. Δεν ήθελα η καριέρα μου στον Ολυμπιακό να τελειώσει έτσι. Κατάλαβα την απόφαση της ομάδας, δεν πήραν το ρίσκο. Νευρίασα λίγο, αλλά είναι δουλειά. Ήξεραν ότι ήθελα να επιστρέψω, ήξεραν ότι αγαπώ τον Ολυμπιακό και την Αθήνα. Έπρεπε να προχωρήσω».
Για τα χαρακτηριστικά μαλλιά του: «Υπήρχαν περίοδοι που τα έκοβα, αλλά ξαναβγαίνουν. Δεν ξέρω αν θα τα κουρέψω τώρα, γιατί μεγαλώνω, είμαι 31 πια, και δεν ξέρω αν θα ξαναβγούν (γέλια). Όταν ήμουν στην Τρεβίζο, έπαιζε ένας τύπος στη Βίρτους Μπολόνια, ο Ντέιβιντ Μος. Θα τον ξέρετε όλοι. Μου άρεσαν τα μαλλιά του και ήταν κυρίαρχος στο παρκέ. Τον θαύμαζα πολύ κι έλεγα “μακάρι να είχα τα μαλλιά του” (γέλια). Το αστείο είναι ότι κατέληξα να παίζω μαζί του στη Σιένα και την Αρμάνι και κάναμε παρέα».
eurohoops.net
Δεν υπάρχουν σχόλια: