«Αφού δεν απέλυσε τον Μαρτίνς - Θα ξεχάσουμε Ιμπαγάσα - Τι κάνεις ρε Τσιμίκα;»
Η ανατρεπτική διαφορά στην ποδοσφαιρική συμπεριφορά του Ολυμπιακού σε εκτός συνόρων αγώνα, με μια εικόνα που όμοια της, δεν βρίσκεις πρόχειρη στη μνήμη για οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, ήταν για εμένα προσωπικά, έως και… σοκαριστικά η ευχάριστη έκπληξη μιας ακόμα μαγευτικής καλοκαιρινής βραδιάς στο Champions League. Αυτό καταχάρηκα, μαζί με την πανηγυρική πρόκριση των ερυθρολεύκων στους Ομίλους, όπως και την επιμέρους απόδοση ορισμένων παικτών, για τους οποίους θα κάνω ειδική αναφορά πιο κάτω.
Ευρωπαϊκά ματς στα οποία ο Ολυμπιακός μπήκε στο γήπεδο δυνατά, αποφασιστικά, με ψυχολογία νικητή και με τη σιγουριά που γεννούν η αυτοπεποίθηση της ποιότητας και των υψηλών δυνατοτήτων μιας ομάδας, έχουμε ζήσει δόξα το Θεό πολλά στο Καραϊσκάκη, στην πορεία αυτών των δύο δεκαετιών που σχεδόν ανελλιπώς οι Πειραιώτες μας συντροφεύουν τις νύχτες του C.L.
Και η αλήθεια είναι ότι και οι άλλες ελληνικές ομάδες, οι παραδοσιακά πρωταγωνίστριες στην εγχώρια σκηνή, έχουν και αυτές καταγράψει στο ενεργητικό τους, από μεστές έως και εντυπωσιακές εμφανίσεις στις έδρες τους κόντρα και σε top ευρωπαϊκά κλαμπ.
Αγώνες κυριαρχίας όμως, από δαύτους που με το στρίψιμο του κέρματος που λέει ο λόγος, σου παίρνω τον αέρα και σε υποβάλλω σε αναγκαστική παραδοχή ότι «θες δε θες, εγώ είμαι το αφεντικό εδώ πέρα», δεν έχουμε μάθει να βλέπουμε και να χαιρόμαστε από τους εκπροσώπους μας στις διεθνείς διοργανώσεις.
Μέχρι και περιφανείς νίκες που μας έχουν φέρει απέξω οι ελληνικοί σύλλογοι, έχουν βασιστεί και προέλθει, κατά κόρον, από «κλεφτοπόλεμο», συμπτώσεις, ευκαιριακές συγκυρίες, κλπ.
Ο Ολυμπιακός ειδικά, που για να κάνει σεφτέ εκτός έδρας στο Champions League, κουβαλώντας το πολυπόθητο «διπλό» της Βρέμης στην πατρίδα από την έδρα της Βέρντερ, είδε κι έπαθε, χάνοντας ως τότε κάθε αγώνα που έδινε μακριά από το Φάληρο, μέχρι και… από μια ομάδα με καρδούλες που την έλεγαν Χερενφέιν, κάνει παραπάνω τους φίλους του να καμαρώνουν την ομάδα που κατατρόπωσε την Κράσνονταρ με δύο νίκες και συνολικό σκορ 6-1!
Έκανε τους Ρώσους να φαίνονται τόσο «μικροί» και «λίγοι» μπροστά του, υπερπήδησε αήττητος, με 5 νίκες και μία ισοπαλία, τρία εμπόδια για να επιστρέψει εκεί που πράγματι ανήκει ο σύλλογος: Στην ελίτ και στους Ομίλους του C.L.
Βλέποντας προσεκτικά την αποδοτικότητα του έργου του Μαρτίνς και των συνεργατών του εδώ και 15 μήνες, του επιτελείου της ΠΑΕ, Μοντέστο, Καρεμπέ, και λοιπών, που στο πλευρό της διοίκησης και της τεχνικής ηγεσίας δρομολογούν τα μεταγραφικά ζητήματα και, θα το πω ξερά-κοφτά όπως πάντα, αφού δεν απέλυσε ο Μαρινάκης τον Πορτογάλο που δεν πήρε πρωτάθλημα, το πλάνο και ο σχεδιασμός της ερυθρόλευκης ηγεσίας είχε από την αρχή, αυτή τη φορά, βάθος χρόνου. Τριετίας, τετραετίας, πενταετίας. Υγεία να έχουμε και όρεξη να ζούμε και να καταγράφουμε την πρόοδο αυτής της ομάδας στο επόμενο διάστημα, άμεσο και απώτερο. Από τους ερυθρόλευκους έχουμε πολλά να δούμε μπροστά…
Και πάμε τώρα στις μονάδες πάνω στις οποίες «πάτησε» ξεκάθαρα η γνωστή πια παρτιτούρα νίκης του Ολυμπιακού στα ευρωπαϊκά παιχνίδια:
Επιτρέψτε μου να απευθυνθώ επί προσωπικού στον Ματιέ Βαλμπουενά: Ρε «μπαγάσα» θα μας κάνεις να ξεχάσουμε τον Ιμπαγάσα! Και το λέω αυτό γιατί ο σπουδαίος μπαλαδόρος, ο «Κάνιο» είχε μεν μαεστρικό, «κλασάτο», αλλά και πιο κλισέ παιχνίδι από τούτη εδώ τη ζογκλερική φιγούρα του Γάλλου στο γήπεδο. Ο αριστοτέχνης Βαλμπουενά «πασπαλίζει» το παιχνίδι του με τόση άχνη, που ο… Παρλιάρος δεν μου φαίνεται ότι βάζει τόση τέχνη στις γλυκές αλχημείες γεύσης που παρασκευάζει! Δεν είναι μόνο «πάρε-βάλε» στους συμπαίκτες του ή το μοίρασμα και το σπάσιμο μπάλας. Είναι η διάθεση του να… κόψει τα εισιτήρια του κόσμου. Να σε αναγκάζει να τρέχεις γήπεδο για την αφεντιά του. Είναι η ατραξιόν του Ολυμπιακού. Προσοχή να ξεκουράζεται, να έρθει ο κεντρικός μέσος, για να γεμίζει τα πνευμόνια του οξυγόνο ο Ματιέ, όλους αυτούς τους επόμενους μήνες που το φορτίο αναπλήρωσης του κενού του Φορτούνη δεν απαιτεί ιδιαίτερα λόγια να περιγραφεί.
Η συνέπεια του Ελ Αραμπί στην υπόθεση σκοράρισμα έδιωξε και την τελευταία «υποψία» περί πρόθεσης για απόκτηση ακόμη ενός σέντερ φορ. Stop εδώ. Στον Μαροκινό και στον Γκερέρο. Μην παρασύρεστε σε εξαγωγή άτοπων συμπερασμάτων λόγω των εύκολων γκολ που σημείωσε ο Ελ Αραμπί, προϊόντα ενεργειών Βαλμπουενά ουσιαστικά. Φέρτε στο νου σας και στις φάσεις που βρήκε δίχτυα στο Κράσνονταρ όσο και γενικότερα μέσα στο ματς… πόσο «μέσα» ήταν σε όλες τις ερυθρόλευκες ο Μαροκινός. Στη La Liga ο Γιούσεφ τα ‘σκιζε τα δίχτυα. Έκανε 44 γκολ σε 4 σεζόν με τη Γρανάδα! Χωρίς… Βαλμπουενά κιόλας να τον «ταΐζει»… Το έχει ο Ελ Αραμπί. Το έγραψα από την πρώτη άποψη που σχηματίσαμε στην πρεμιέρα με Αστέρα.
Το γκολ το έχει και ο Σουντανί. Μην κοιτάτε που δεν τα έβαλε στο πρωτάθλημα και στη Ρωσία που μπήκε αλλαγή. 2013-2018, 5 χρονιές έπαιξε στο κροατικό πρωτάθλημα, κοντά στο δικό μας σε επίπεδο δηλαδή, προτού μεταγραφεί στην Φόρεστ: Σκόραρε 132 φορές με τα χρώματα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ. Πώς είπατε; Ε φυσικά, διόλου τυχαίο. Είδαμε εξάλλου τον Αλγερινό να αγωνίζεται τόσο στην κορυφή όσο και σε όλη την επιθετική ζώνη. Καλά κάνει που ποντάρει ο Ολυμπιακός και σε αυτόν και στον Ελ Αραμπί. Ο ένας από τους δύο αυτούς Αφρικανούς να του βγει του Μαρτίνς θα είναι μεγάλο κέρδος.
Τι εξέλιξη, τι προόδους έχει κάνει αυτός ο Τσιμίκας φίλοι μου. Αφήστε που γυαλίζει το μάτι του. Σαν… αφιονισμένος παίζει. Κι αυτό έχει παραπάνω σημειολογική σημασία στην ομάδα, όταν για την ψυχολογία οι παραινέσεις προέρχονται από ένα Ελληνόπουλο… Ο Κώστας τα έχει βελτιώσει όλα. Ανασταλτικά έχει γίνει ακόμη καλύτερος και πλέον διαθέτει και ανεβάσματα και «κοφτερές» σέντρες.
Ο Γιώργος Μασούρας αν μη τι άλλο παίρνει ένα μεγαλοπρεπές «εύγε» για την τακτική συμπεριφορά του. Σχεδόν διαπρέπει για όποιον τον παρατηρήσει στις λεπτομέρειες. Έχει τρεξίματα με επιστροφές για βοήθειες πίσω και όλα αυτά κατά βάση τα… ερωτεύονται από έναν παίκτη οι προπονητές. Ο Πέδρο Μαρτίνς δεν είναι άδικος. Θα έρθουν οι ώρες, θα τις πάρει τις ευκαιρίες του και ο Ραντζέλοβιτς. Ορισμένοι είμαστε πολύ βιαστικοί.
ΔΥΟ ίσως και τρεις μεταγραφές θα γίνουν μέχρι τέλους εβδομάδας. Σίγουρα «οχταροδεκάρι» και εξτρέμ. Ειδικά από ακραίους επιθετικούς, όσους και να του αγοράσεις του Μαρτίνς… δεν θα σου πει ποτέ όχι!
ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ για την κλήρωση; Αστεία πράγματα. Δεν υπάρχουν. Θα πω μόνο ότι οι Ιταλοί δεν είναι όπως κάποτε (σ.σ. ΟΚ η αναγεννημένη Ίντερ ευτυχώς πάντως είναι στο 3ο γκρουπ, άρα δεν «πέφτει» στον Ολυμπιακό). Ζενίτ, Μπενφίκα ή Νάπολι και Αταλάντα ή Γκενκ ή Ερυθρός Αστέρας… η «παραγγελιά» μου. Κι αυτά όλα θεωρητικά, κουβέντα να κάνουμε!
sportdog.gr, Δημοσθένης Καρμοίρης
Δεν υπάρχουν σχόλια: