Ο συγκινητικός πανηγυρισμός του Μόρα για το πρώτο γκολ στη Super League (PICS)
Και όμως, παρά το γεγονός πως έχει να επιδείξει μία αξιοθαύμαστη ποδοσφαιρική διαδρομή, ο Βαγγέλης Μόρας δεν είχε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να πανηγυρίσει κάποιο γκολ όταν αγωνιζόταν στη μεγάλη κατηγορία του ελληνικού πρωταθλήματος.
Και αυτό το κάστρο ωστόσο, έπεσε. Όχι σε οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά σε ματς-τελικό, σε αγώνα επιβίωσης. Η ΑΕΛ χρειαζόταν το τρίποντο απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης για να πάρει βαθιά βαθμολογική ανάσα και να εκτοξευτεί στο +4 από τη 13η θέση της βαθμολογίας (οδηγεί στα μπαράζ για την παραμονή) και εκείνος που της το χάρισε απλόχερα ήταν ο Βαγγέλης Μόρας.
Χάρη στο γκολ του στο 69ο λεπτό, όταν μετά από εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα με κεφαλιά πρώτα στο αριστερό δοκάρι και έπειτα στα δίχτυα, για να γράψει ιστορία με το παρθενικό του τέρμα σε επίπεδο Super League, σε σύνολο 116 συμμετοχών!
Οι σφυγμοί εκείνη τη στιγμή που η μπάλα αναπαύτηκε στο πλεκτό ήταν στο... 200, με τον Μόρα να μην παρασύρεται όμως και να φροντίζει εκείνη την όμορφη στιγμή για εκείνον και την ομάδα του να την κάνει ακόμα πιο σημαντική και "δυνατή".
Το έκανε μέσω του πανηγυρισμού του που είχε αποδέκτη: τον αδικοχαμένο αδερφό του Δημήτρη που έφυγε από τη ζωή το 2015 νικημένος από την λευχαιμία, με τον στόπερ της ΑΕΛ να φιλάει 2-3 φορές το τατουάζ που έχει "χτυπήσει" στο αριστερό του χέρι με το πρόσωπο του αδερφού του και να υψώνει κατόπιν το δάχτυλό του προς τον ουρανό.
Ο πανηγυρισμός μάλιστα αυτός αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς την ιδιαίτερη σχέση που είχε ο Βαγγέλης Μόρας με τον αδερφό του Δημήτρη, με τον Λαρισαίο ποδοσφαιριστή να έχει μάλιστα προχωρήσει πριν μερικά χρόνια σε μεταμόσχευση μυελού των οστών για να του δώσει ζωή.
Ο τεράστιος αγώνας που έδωσε τότε δεν τον βρήκε νικητή, ωστόσο τον αδερφό του τον έχει πάντα μέσα στην καρδιά του και το απόγευμα του Σαββάτου τον τίμησε με έναν τρόπο αν μη τι άλλο άλλο συγκινητικό.
Το οικογενειακό δράμα που βίωσε άλλωστε, είχε ως αποτέλεσμα να ιδρυθεί το σωματείο Μ.ΟΡ.Α.Σ (μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα) στη μνήμη του αγαπημένου του αδερφού του Δημήτρη για να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εθελοντές δότες μυελού των οστών, με τον Βαγγέλη Μόρα να ακουμπάει σχετική πινακίδα στο φινάλε του αγώνα για να στείλει ένα ακόμα μήνυμα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Και αυτό το κάστρο ωστόσο, έπεσε. Όχι σε οποιοδήποτε παιχνίδι αλλά σε ματς-τελικό, σε αγώνα επιβίωσης. Η ΑΕΛ χρειαζόταν το τρίποντο απέναντι στον Αστέρα Τρίπολης για να πάρει βαθιά βαθμολογική ανάσα και να εκτοξευτεί στο +4 από τη 13η θέση της βαθμολογίας (οδηγεί στα μπαράζ για την παραμονή) και εκείνος που της το χάρισε απλόχερα ήταν ο Βαγγέλης Μόρας.
Χάρη στο γκολ του στο 69ο λεπτό, όταν μετά από εκτέλεση κόρνερ έστειλε τη μπάλα με κεφαλιά πρώτα στο αριστερό δοκάρι και έπειτα στα δίχτυα, για να γράψει ιστορία με το παρθενικό του τέρμα σε επίπεδο Super League, σε σύνολο 116 συμμετοχών!
Οι σφυγμοί εκείνη τη στιγμή που η μπάλα αναπαύτηκε στο πλεκτό ήταν στο... 200, με τον Μόρα να μην παρασύρεται όμως και να φροντίζει εκείνη την όμορφη στιγμή για εκείνον και την ομάδα του να την κάνει ακόμα πιο σημαντική και "δυνατή".
Το έκανε μέσω του πανηγυρισμού του που είχε αποδέκτη: τον αδικοχαμένο αδερφό του Δημήτρη που έφυγε από τη ζωή το 2015 νικημένος από την λευχαιμία, με τον στόπερ της ΑΕΛ να φιλάει 2-3 φορές το τατουάζ που έχει "χτυπήσει" στο αριστερό του χέρι με το πρόσωπο του αδερφού του και να υψώνει κατόπιν το δάχτυλό του προς τον ουρανό.
Ο πανηγυρισμός μάλιστα αυτός αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστεί κανείς την ιδιαίτερη σχέση που είχε ο Βαγγέλης Μόρας με τον αδερφό του Δημήτρη, με τον Λαρισαίο ποδοσφαιριστή να έχει μάλιστα προχωρήσει πριν μερικά χρόνια σε μεταμόσχευση μυελού των οστών για να του δώσει ζωή.
Ο τεράστιος αγώνας που έδωσε τότε δεν τον βρήκε νικητή, ωστόσο τον αδερφό του τον έχει πάντα μέσα στην καρδιά του και το απόγευμα του Σαββάτου τον τίμησε με έναν τρόπο αν μη τι άλλο άλλο συγκινητικό.
Το οικογενειακό δράμα που βίωσε άλλωστε, είχε ως αποτέλεσμα να ιδρυθεί το σωματείο Μ.ΟΡ.Α.Σ (μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα) στη μνήμη του αγαπημένου του αδερφού του Δημήτρη για να βρεθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι εθελοντές δότες μυελού των οστών, με τον Βαγγέλη Μόρα να ακουμπάει σχετική πινακίδα στο φινάλε του αγώνα για να στείλει ένα ακόμα μήνυμα ζωής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια: