«Έτσι λήγει το πρωτάθλημα - Δε μασάει ο Λουτσέσκου - Σαν Καραγκιόζης ο...»
Οπότε βγαίνει ο Ράντι Νιούμαν ο γίγαντας και λέει το τραγούδι με τον σπουδαίο τίτλο:
Η κορυφή έχει μοναξιά.
Και του απαντάνε σήμερα οι ΠΑΟΚτζήδες:
Ναι, αλλά έχει και καλή θέα!
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε. Διότι ο ΠΑΟΚ δάγκωσε το μελομακάρονο κι ο Ολυμπιακός δάγκωσε την πιπεριά…
Ώσπου να φτάσει πάντως στη νίκη ο Δικέφαλος του Βορρά, του ‘φυγε η ψυχή, του ‘φυγε η μαγκιά, του φύγανε ψιλά χοντρά. Κι αυτό γιατί τον κυρίευσαν η αγωνία και το άγχος. Αντί να του λύσει τα πόδια η ισοπαλία του Ολυμπιακού, του γάμησε την ψυχολογία και του έδεσε κόμπο το στομάχι. Και δώσε σέντρες!
Ματημπαναγία ρε φίλε, τέτοιο βομβαρδισμό ούτε η Δρέσδη δεν είχε υποστεί. Σέντρες από δεξιά, σέντρες από αριστερά, σέντρες ψηλές, σέντρες χαμηλές, σέντρες μελεδάκια, σέντρες μύτο, σέντρες πλασέ, απ’ όλα είχε ο μπαχτσές. Και όλες κατέληγαν είτε στα απλωμένα πόδια είτε στα κεφάλια των αμυντικών της Λάρισας, που δεν μπορούσαν να πιστέψουν την τύχη τους. Μόνο ο κακομοίρης ο Λημνιός επέμενε να μπουκάρει στην περιοχή, όπως πρέπει να κάνει κάθε εξτρέμ που σέβεται τον εαυτό του. Δίχως στήριγμα όμως, που στο διάολο να βρει το δίκιο του;
Και οι κάθετες μπαλιές; Αυτές υποτίθεται ότι είναι αρμοδιότητα του Μαουρίσιο, αλλά Μαουρίσιο μετά απ’ τον τραυματισμό του δεν υφίσταται. Σαν να τρεφότανε με φιδέ και κουνουπίδι τόσον καιρό είναι ο Βραζιλιάνος, ψόφιος, αδύναμος, δίχως έμπνευση και ταχύτητα. Και εντάξει, το ξέρω, η γρηγοράδα δεν ήταν ποτέ το φόρτε του, αλλά τόσο πολύ πιά; Ο ορισμός της αργοκαρούτας κυρία μου, που θα έλεγε κι ο Αλέ. Ο ορισμός του γκαζοζέν, σαν να βλέπεις το Χίλουξ της δεκαετίας του εβδομήντα να ανεβαίνει τις ανηφοριές του Γκύζη. Και δώστου ο τσιγγάνος να ψάχνει για παλιά σιδηρικά…
Από κοντά κι ο Ουάρντα, διπλά αγχωμένος αυτός, να προσπαθεί να αποδείξει ότι ανήκει στον ΠΑΟΚ και δεν ήρθε η ώρα του να επιστρέψει στον Ατρόμητο. Να ξεκινάει χάρμα κάθε ενέργεια και να την τελειώνει σαν καραγκιόζης. Χώρια ο Πασχαλάκης, που αντί να κάνει ένα βήμα μπροστά στο γκολ της Λάρισας έκανε ένα βήμα πίσω και το ρούφηξε σαν αυγό μελάτο. Μια από τις αδυναμίες του τις σοβαρές οι έξοδοι, συν το παιχνίδι με τα πόδια, που τους στερούν πολλούς πόντους και κόντεψαν να στείλουν ομαδικά την Τούμπα στα Ζάναξ!
Ευτυχώς για τον ΠΑΟΚ, ο Λουτσέσκου δεν μάσησε. Κράτησε την ψυχραιμία του, δεν πανικοβλήθηκε και την κρίσιμη στιγμή έκανε αυτό που έπρεπε. Έριξε δεύτερο σέντερ φορ και μυαλωμένο χαφ, αποσύροντας τους άθλιους Βέρνμπλουμ και Ελ Καντουρί. Και οι αλλαγές τον δικαίωσαν εκατό τοις εκατό. Την ασίστ ο Σάχωφ, το γκολ ο Ακπόμ και τέλος οι φιλοδοξίες της Λάρισας. Η οποία, οφείλει κανείς να ομολογήσει, το είχε στήσει άψογα το πούλμαν ως τη στιγμή της ισοφάρισης. Από εκεί και πέρα, βέβαια, δεν μπορούσε να κάνει τίποτε παραπάνω…
Οπότε; Οπότε ο ΠΑΟΚ απομακρύνθηκε κι άλλο από τον Ολυμπιακό και άνοιξε τη διαφορά. Δικό του είναι πλέον το πρωτάθλημα για να το πάρει ή να το χάσει. Παίκτες έχει, διοίκηση έχει, κερκίδα έχει, προπονητή έχει, το μόνο που πρέπει να κάνει τώρα είναι ορθή διαχείριση στρες. Αν το λύσει κι αυτό το θέμα ο Λουτσέσκου, από τα Χριστούγεννα θα έχει λήξει το θέμα τίτλος!
sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια: