Ρεσιτάλ Κόλκα για το Μουντιάλ: «Αυτός κάνει τη διαφορά, φέρτε τον στον... ΠΑΟΚ!»
Προσπάθησα να συμμετάσχω στην ψηφοφορία του SDNA και της Philips OneBlade και να επιλέξω την κορυφαία ενδεκάδα όλων των εποχών στα Μουντιάλ. Τζίφος…
Πως να επιλέξεις ανάμεσα σε τέτοιους ποδοσφαιριστές; Ποιον να αφήσεις εκτός και ποιον να διαλέξεις; Δύο μέρες μας έμειναν για την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας και όσοι δεν έχετε δημιουργήσει την κορυφαία σας ενδεκάδα, κάντε τώρα… να ζεσταθείτε πριν τον τελικό Γαλλίας – Κροατίας.
Αντίθετα, με το Μουντιάλ να ολοκληρώνεται μπορούμε να πούμε με σιγουριά ποιοι ήταν αυτοί που ξεχώρισαν στα μάτια μου στη φετινή διοργάνωση. Ο καθένας βλέπει το ποδόσφαιρο διαφορετικά και δικαίωμά του. Ας παραθέσω το δικό μου σκεπτικό.
Πρώτα απ όλα, έτσι όπως έχει εξελιχθεί το ποδόσφαιρο, στο τάιμινγκ που διεξάγεται δεν μπορούμε να μιλήσουμε για καλές ομάδες, αλλά για αυτές που οι παίκτες τους συνθέτουν τα πιο αποτελεσματικά χαρακτηριστικά. Δεν είδαμε ομάδα να ξεχωρίζει σε μεγάλη διάρκεια, αλλά είδαμε κάποια καλά διαστήματά τους.
Ο σχηματισμός που θα επιλέξω θα είναι το 4-3-3, μιας και τα χαφ κάνουν την διαφορά σε αυτό το παγκόσμιο και δεν θα ήθελα να τα περιορίσω.
Στα μάτια μου λοιπόν, η καλύτερη ενδεκάδα που θα χρησιμοποιούσα αν είχα αυτή την δυνατότητα ξεκινά από τον Ουγκό Λορίς. Μία ήρεμη φυσιογνωμία, σε μία ομάδα που την είχε ανάγκη, με απίστευτη σταθερότητα, σοβαρότητα σε όλες τα επίπεδα και κάποιες μεγάλες αποκρούσεις.
Πολλοί θα σταθούν στην διαδικασία των πέναλτι που ξεχώρισαν κάποιοι τερματοφύλακες, αλλά αν έβαζα κάποιον δίπλα του θα ήταν ο Πίκφορντ που ουδείς περίμενε και έπαιξε απίστευτα σημαντικό ρόλο στο χτίσιμο επίθεσης των Άγγλων. Όμως στη ζυγαριά ο Λορίς είναι ο νούμερο ένα.
Στο δεξί άκρο της άμυνας, ο Τρίπιερ παίρνει τα πρωτεία, έχοντας μία γεμάτη παρουσία σε άμυνα και επίθεση. Θα μπορούσε να μπει και ο Παβάρ, όμως ο Άγγλος ήταν εξαιρετικός σε όλα τα κομμάτια συμπεριλαμβανομένης και της άμυνας εκεί όπου ο Γάλλος ήταν λίγο ασταθής.
Ο ένας εκ των στόπερ δεν μπορεί παρά να είναι ο Βαράν. Απίστευτο τουρνουά, με μεγάλη σταθερότητα και το γκολ απέναντι στην Ουρουγουάη, που έδειχνε ανίκητη στα αμυντικά της στημένα. Δίπλα του, ο παρεξηγημένος Λόβρεν, παρά το old school παιχνίδι του, κάλυψε τις όποιες αδυναμίες του με την εμπειρία του και τον δυναμισμό του.
Στα αριστερή πλευρά της άμυνας, ο Ερνάντεζ έπαιζε μόνος του γιατί από τη στιγμή που ο Μαρσέλο έκανε κακό τουρνουά δεν υπήρχε άλλος με τα ποιοτικά του χαρακτηριστικά και τις δυνάμεις του.
Στα χαφ κερδίζει πάλι η Γαλλία, με τον Καντέ να μη σταματάει ποτέ και μεγάλο ποσοστό των τρεξιμάτων του να είναι με μεγάλη ένταση και ο ένας εσωτερικός μέσος να είναι ο Πογκμπά. Πολλοί είναι αυτοί που περιμένουν όργια από τον Γάλλο, όμως έκανε μεστό τουρνουά, όντας εξαιρετικός στο σετ παιχνίδι, καλύπτοντας χώρους, βγάζοντας την μπάλα ποιοτικά και ανίκητος στις μονομαχίες. Ο τρίτος της παρέας δεν μπορεί παρά να είναι ο Λούκας Μόντριτς που εξηγεί σε κάθε λεπτό παρουσίας του στον αγωνιστικό χώρο το γιατί το σημερινό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τα box to box χαφ.
Ο Κροάτης μπορεί να διδάσκεται σε σεμινάρια, μπορεί να φτιάξει δική του σχολή. Να περνάνε τόσες μπάλες από πάνω σου και εσύ να κάνεις πάντα το σωστό.
Δεξιά στην επίθεση δεν θα βάλω τον Κριστιάνο παρότι προδόθηκε από την ομάδα του, αλλά τον Εμπαπέ, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του έδειξε απίστευτη ωριμότητα. Και όλο το μέλλον είναι δικό του.
Στα αριστερά της επίθεσης, δεν μπορεί να μη μπει ο Αζάρ. Οργίασε παρότι στα νούμερα δεν φαίνεται. Υπήρξαν στιγμές που μία τόσο ποιοτική εθνική όπως αυτή του Βελγίου λύγισε και αυτός μόνος του κρατούσε τα προσχήματα. Απίστευτα φρέσκος και φωνάζει πλέον πως πρέπει να αλλάξει περιβάλλον για να ανανεωθεί ποδοσφαιρικά.
Στη κορυφή της επίθεσης, θα βάλω τον άνθρωπο που εξασφάλισε τις διακοπές μου, όχι για τα έξι γκολ που πέτυχε. Προφανώς και το νούμερο είναι σοβαρό, αλλά τα περισσότερα ήταν πέναλτι και ένα τυχερό. Όμως σε μία νεανική ομάδα ήταν ο πιο ώριμος παίκτης της, έκανε το σωστό στη ροή του αγώνα και αν Ντελέ Άλι και Στέρλινγκ είχαν κατέβει στο τουρνουά και είχε στηρίγματα, θα σκόραρε περισσότερο.
Από την άλλη βέβαια, η παρουσία του Κέιν σε αυτή την ενδεκάδα με την εικόνα που είχε συνολικά, αναδεικνύει πως ήταν και το Μουντιάλ που έλειψαν τα φορ αφού από την ημέρα που έφυγε ο Κριστιάνο, δεν υπήρξε επιθετικός που να πάρει πάνω του την ομάδα πλην του γκολ που πέτυχε ο Μάντζουκιτς στην παράταση του ημιτελικού με την Αγγλία. Ο Λουκάκου εξαφανίστηκε στα νοκ άουτ, ο Ζιρού έκανε χαμαλίκια, ο Ζέσους μπορεί να είναι ο χειρότερος φορ της ιστορίας της Βραζιλίας σε Μουντιάλ και ο Καβάνι στο κρίσιμο παιχνίδι ήταν εκτός. Για τον Σουάρεζ που έχει βαρύνει επικίνδυνα, δεν χρειάζεται καν να αναφερθούμε.
*sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια: