Κάποια «συν» και κάποια «πλην» με αφορμή τον Βράνιες
Πωλήσεις δεν πανηγυρίζω ποτέ. Όσο πετυχημένες κινήσεις και να είναι, με όρους αγοράς. Έχω αναφέρει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια όπου έχω τη δυνατότητα να γράφω, την ανάγκη η ΑΕΚ να μπει σε κάποιο βαθμό και σε αυτό το παιχνίδι βέβαια.
Η επιτυχία της ΑΕΚ στη συγκεκριμένη υπόθεση, σε σύγκριση ειδικά με τον Γιόχανσον , είναι πρώτα απ’ όλα πως καταφέρνει να έχει σημαντικό κέρδος από περίπτωση παίκτη που δεν μπορούσε πλέον κατά 95% να ανανεώσει το συμβόλαιο του.
Για μένα και το 1,5 ή τα 1,8 εκατομμύρια της Τουλούζ πέρσι για τον Γιόχανσον, από τη στιγμή που δεν θα ανανέωνε και το είχε ξεκαθαρίσει, σημαντικό κέρδος θα ήταν.
Αλλά όπως είπαμε πάλι πρόσφατα από δω, η διαφορά τότε ήταν πως η ιστορία έγινε λίγο πριν τα κρίσιμα προκριματικά με την Μπριζ και δεν υπήρχε περιθώριο αντικατάστασης άμεσα. Διαφορά σημαντική ήταν και το ότι μπορούσες να ποντάρεις στον Γιόχανσον και χωρίς ανανέωση, με μεγαλύτερη σιγουριά απ’ ότι αντίστοιχα στον Βράνιες.
Αλλά η πιο σημαντική διαφορά ήταν τα χρήματα. Ο Βράνιες κλείνει τα 29 το φθινόπωρο και μπαίνει στα 30. Είχε μόνο ένα χρόνο συμβόλαιο ακόμη και όλη η πιάτσα ήξερε πως η ανανέωση δεν θα ήταν εύκολη υπόθεση. Έχει και το προβληματικό παρελθόν, επίσης γνωστό σε όλους και χωρίς λείψουν και οι …υπενθυμίσεις στο διάστημα που ήταν στην ΑΕΚ.
Ένα σημαντικό στοιχείο υπήρχε μόνο υπέρ της ΑΕΚ, αλλά νομίζω πως κι αυτό από μόνο του, όχι αρκετό να πάει τόσο ψηλά το νούμερο. Το γεγονός πως μετά από τα 28 -29, για κάθε παίκτη η κάθε σεζόν που περνάει… γράφει περισσότερο στο ποδοσφαιρικό «χρηματιστήριο».
Και το καλοκαίρι του 2019 δεν μπορεί να εγγυηθεί κανείς στον Βράνιες ή όποια ομάδα ενδιαφέρεται τώρα, πως οι προϋποθέσεις θα είναι ίδιες με το καλοκαίρι του 2018.
Σκεφθείτε πως σε μια εποχή γενικά πιο «παχιών αγελάδων», το καλοκαίρι του 2018, η ΑΕΚ πέτυχε την πώληση του 20χρονου Παπασταθόπουλου, με 3,8 εκατομμύρια στην Τζένοα.
Με τον Παπασταθόπουλο να μετράει ήδη δύο σεζόν με παρουσίες σε Champions League και Europa League,βασικός στην ΑΕΚ που έχασε το πρωτάθλημα λόγω Βάλνερ και στα τέλη της σεζόν 2007-2008 με τις πρώτες κλήσεις και στην Εθνική Ανδρών στο ενεργητικό του.
Σκεφθείτε πόσο πουλήθηκε ο Ρέτσος για να καταλάβετε την διαφορά.
Βέβαια με τον Σωκράτη, η διαπραγματευτική ικανότητα της ΑΕΚ είχε αυτό – υπονομευθεί , με τον απίστευτο όρο πως μπορούσε να φύγει με 1,5 εκατομμύριο αν έπαυε να είναι πρόεδρος στην ΠΑΕ ΑΕΚ ο Ντέμης Νικολαίδης!
Εδώ να θυμίσω πως σε μια ανακοίνωση του με αφορμή τα αποτελέσματα του ελέγχου της BBO, ο Νικολαίδης είχε αναφέρει απλά ότι θα έμενε ελεύθερος ο Παπασταθόπουλος, ούτε καν το 1,5 εκατομμύριο. Αλλά εγώ θα πως έστω υπήρχε το 1,5 εκατομμύριο.
Κι ενώ καθ’ ομολογία του στην ίδια ανακοίνωση, από τον Ιούνιο του 2008 είχε πληροφορήσει τους μετόχους πως θα έφευγε και τους είχε ρωτήσει πόσο καιρό θέλουν να μείνει, για να δρομολογήσουν την επόμενη μέρα. Θα είχε φύγει μάλιστα, είπε στην ανακοίνωση, αλλά έμεινε για να γίνει η πώληση του Σωκράτη και να μην ενεργοποιηθεί ο απίστευτος όρος.
Τα θυμίζω αυτά, για να μη ξεχνάμε και πως έφτασε η ΑΕΚ εκεί που έφτασε…
Η πώληση του Βράνιες είναι μια επιτυχία λοιπόν, με όρους αγοράς. Αλλά είναι μια επιτυχία, που προϋποθέτει μια αποτυχία. Η οποία είναι πως η ΑΕΚ για μια ακόμη περίπτωση, επέλεξε να αφήσει πίσω ένα σοβαρό θέμα ανανέωσης και κινδύνεψε να το πληρώσει. Τα όρια ανάμεσα στην επιτυχία της πώλησης με αυτές τις προϋποθέσεις και της παραμονής του Βράνιες στην ομάδα, περισσότερο ως πρόβλημα παρά ως αγωνιστική επιλογή, σε κάποια φάση υπήρξαν πολύ λεπτά…
Υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες η ΑΕΚ κινήθηκε εγκαίρως για ανανεώσεις, υπάρχουν άλλες και σημαντικές που δεν το έχει κάνει.
Οι ανανεώσεις δεν είναι απλό ζήτημα. Και σε καμιά περίπτωση δεν είναι αποκλειστικά στο χέρι της ομάδας, ειδικά όταν μιλάμε για την ΑΕΚ, που λειτουργεί σε αυστηρά καθορισμένα πλαίσια.
Αυτή είναι μια πραγματικότητα, με την οποία μπορούμε να ζήσουμε και σίγουρα μπορεί να ζήσει και η ΑΕΚ.
Όμως το… ηθικό δίδαγμα κι από περιπτώσεις σαν του Βράνιες, είναι πως αυτή η πραγματικότητα πρέπει να συνοδεύεται από βελτίωση της δυνατότητας σου να μειώνεις την χασούρα. Όπου χασούρα να χάνεις ως ελεύθερους βασικούς παίκτες.
Η ορθόδοξη τακτική εκτιμώ πως είναι πρώτον να ξέρεις έγκαιρα τι περίπου παίζεται με κάθε περίπτωση ανανέωσης. Και το έγκαιρα νομίζω είναι μέσα ένα χρονικό διάστημα ασφαλείας από την περίοδο που ο παίκτης θα είναι σε θέση να διαπραγματευτεί και νόμιμα, ως προσεχώς ελεύθερος.
Δεύτερον, όταν αντιλαμβάνεσαι μεγάλο βαθμό δυσκολίας, να είσαι σε θέση να βρεις όσο το δυνατό πιο εύκολα μια διέξοδο μέσω πώλησης.
Η ΑΕΚ έχει κάνει ήδη «νταραβέρι» με ομάδες γύρω από τις οποίες διακινούνται αρκετά χρήματα στο μεταγραφικό παζάρι και νομίζω πως τέτοιες περιπτώσεις, δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται επιπόλαια.
Πρέπει να αφήνουν πράγματα από πίσω τους σε επίπεδο και προσωπικών σχέσεων, να βοηθάνε να βελτιώνονται οι συνθήκες σε επίπεδο δικτύου. Για να κάνεις πιο εύκολη τη ζωή σου, όσο περνάει ο χρόνος.
Ας πούμε η ΑΕΚ μετά από τόσα «νταραβέρια» με την Λας Πάλμας, αμφιβάλλω πόσο στενή σχέση έχει χτίσει σε προσωπικό επίπεδο μεταξύ στελεχών. Για να φέρω ένα παράδειγμα. Κι αυτό δεν είναι θετικό.
enwsi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια: