Ρεσιτάλ Κόλκα μετά το Κύπελλο: «Ξυπνήσατε; Ο ΠΑΟΚ...»
Η ομάδα του Λουτσέσκου παρά την πίεση του πρέπει που δημιούργησαν τα δικαστήρια και οι λαμογιές, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο και απέδειξε με το καλημέρα πως είναι καλύτερη ομάδα.
Στο πρώτο ημίχρονο θα μπορούσε να έχει ένα ξεκούραστο προβάδισμα, όμως η πίεση χτυπούσε στη τελική προσπάθεια. Σε αυτές του Μπίσεσβαρ, του Τζάλμα αλλά κυρίως στο χαμένο πέναλτι του Πρίγιο. Το πρώτο του χαμένο με τη φανέλα του ΠΑΟΚ.
Και στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα ήταν ίδια. Ο ΠΑΟΚ καλύτερος, μεγάλες χαμένες ευκαιρίες και φάνταζε πως είναι από αυτά τα παιχνίδια που η ΑΕΚ χωρίς να κάνει κάτι, τα κερδίζει. Και κάπου εκεί, έπρεπε να εμφανιστεί ο παίκτης που έχει το ειδικό βάρος να γείρει την πλάστιγγα οριστικά και αμετάκλητα προς την πλευρά του ΠΑΟΚ.
Λες και όλα έγιναν για να επιβραβευτεί ο μεγαλύτερος παίκτης που αγωνίζεται αυτή τη στιγμή στο πρωτάθλημα. Ένα ξενόφερτο δημιούργημα του ΠΑΟΚ που έπαιξε στο υψηλότερο επίπεδο και επέστρεψε εκεί που αγαπά.
Ο Άντρε Βιεϊρίνια, είναι ο εκφραστής του ΠΑΟΚ που ονειρευόμαστε σε ποιότητα και ήθος. Και ήταν αυτός που με την εκπληκτική εκτέλεση φάουλ, έδιωξε τα φαντάσματα. Ήταν αυτός που έπρεπε να μιλήσει σε αυτό το παιχνίδι που τόσα κουβαλούσε στη πλάτη του.
Το κερασάκι ήταν του Πέλκα, ο οποίος είχε ανάγκη ένα μεγάλο γκολ σε τελικό. Αυτή τη φορά η ΑΕΚ δεν μπορούσε να βγάλει κάποιο άσο από το μανίκι από κάποια κόντρα ή έμπνευση του Λάζαρου που όπως μπήκε, βγήκε.
Η ανωτερότητα του ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα ήταν ξεκάθαρη. Τακτική λειτουργία, κυκλοφορία μπάλας, συνοχή, επιθετικό τρανσίσιον, ποιοτικά χαρακτηριστικά, βρέθηκε τόσες φορές μπροστά στο γκολ που κανένας δεν το περίμενε. Και αν ήταν πιο εύστοχος, θα είχε γελάσει και ο κάθε πικραμένος.
Η ΑΕΚ μία μέτρια ομάδα, χωρίς προσωπικότητα, παρότι έπαιζε εντός έδρας χρησιμοποίησε μόνο μεγάλες μπάλες αλλά ο ΠΑΟΚ ήταν διαβασμένος. Χρειάστηκε 75 λεπτά για να κάνει καθαρή φάση στην έδρα της. Τραγικό αλλά αληθινό.
Ο ΠΑΟΚ πήρε για πρώτη φορά στην ιστορία του δεύτερο σερί κύπελλο και πλέον είναι έτοιμος να πάει στην επόμενη μέρα χωρίς να κάνει πολλά.
Και γνωρίζοντας πως αυτή τη φορά δεν θα αφήσει κανέναν αλήτη να του στερήσει τίποτα.
Η παρουσία του ξένου διαιτητή, βοήθησε το παιχνίδι να έχει ρυθμό. Εγώ λέω πως όταν οι διαιτητές μας κάνουν τα γνωστά τους, να φωνάζουμε κανέναν να κάνει μία αρπαχτή απ έξω.
Κλείνοντας γιατί πρέπει να ξεκινήσουμε και το ταξίδι της επιστροφής, θέλω να δηλώσω πολύ περήφανος για τον μεγαλύτερο όγκο των οπαδών μας που ακολούθησαν την ομάδα παρότι αισθάνομαι πραγματικά πόσο άδειασαν με όλες τις αλητείες που βίωσαν.
Και ακόμη πιο περήφανος για τα παιδιά του Πανελληνίου.
sdna
Δεν υπάρχουν σχόλια: