Αδιανόητο κράξιμο: «To πιο διεφθαρμένο κράτος όλων των εποχών - Πάντα τέτοια μπάρμπα-Τίγρη...»
Ε όχι και Μάου Μάου! Τι σχέση έχουν αυτοί οι περήφανοι Αφρικανοί με εμάς τα κορόιδα που έχετε μάθει να καταπίνουμε άνευ αντίδρασης τις μεθοδεύσεις του πιο διεφθαρμένου κράτους όλων των εποχών και των διαφόρων άθλιων παρακρατικών συνοδοιπόρων και εκφραστών του; Πώς μπορεί να συγκρίνεται ένας λαός που εξεγέρθηκε, αν και άοπλος, κόντρα στους καταπατητές αποίκους, με μας που καθόμαστε και σας κοιτάμε;
Όταν είναι κανείς ανιστόρητος, καλό είναι να ρωτά και να μαθαίνει: πχ, τι εστί "Μάου Μάου";
- Το 1948, 1,25 εκατ. Κικούγιου ήταν στριμωγμένοι σε 5.200 τετραγωνικά χιλιόμετρα άνυδρων εδαφών, ενώ 30.000 άποικοι εκμεταλλεύονταν 31.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα της πιο εύφορης γης.
- Μεσ' στο κίνημα " Μάου Μάου" που γεννήθηκε, άρχισε καμπάνια ανυπακοής για να εξελιχθεί το 1952 σε γενικευμένη εξέγερση κατά των λευκών αποικιοκρατών και των ντόπιων συμμάχων τους. Η εξέγερση συνετρίβη από τους Βρετανούς μέσα σε ένα όργιο βίας. Η εξέγερση και η απίστευτης βαναυσότητας βρετανική αντίδραση δεν αποτελούν μόνο το σημαντικότερο γεγονός στην πορεία της Κένυας προς την ανεξαρτησία (1963) αλλά ταυτόχρονα και μια από τις αιματηρότερες συγκρούσεις στην ιστορία της βρετανικής αποικιοκρατίας. (σσ Δηλαδή οι κλέφτες, οι λωποδύτες, οι καταπατητές, οι βιαστές, τους έπνιξαν και στο αίμα, αλλά τελικώς, πήραν τον πούλο)
- Η εξέγερση των Μάου Μάου οδήγησε το 1963 στην ανεξαρτησία της χώρας. Στην πανηγυρική τελετή, οι τελευταίοι Μάου Μάου αντάρτες παρέδωσαν συμβολικά τα όπλα τους στον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο, Τζόμο Κενιάτα.
- Για το κίνημα των Μάου Μάου η δυτική προπαγάνδα ανέπτυξε αχαλίνωτη παραφιλολογία. Ήταν οι... τρομοκράτες της εποχής, άγριοι, που δολοφονούν με μαχαίρια αμάχους. Στ' αλήθεια βεβαίως μόνο μαχαίρια είχαν στη διάθεσή τους για να πολεμήσουν... Τους απέδωσαν κανιβαλισμό, αιματηρές τελετές μύησης και μαγεία... Στην πραγματικότητα, τα θύματα ήταν 32 λευκοί άμαχοι, 63 στρατιώτες και δεκάδες χιλιάδες Κικούγιου... (σσ Κάτι σα να τους κατάκλεψαν να τους κατάσφαξαν και να έπαιζαν απ' το πρωί ως το βράδυ απ' τα μαγαζιά του Αλαφούζου, του Μαρινάκη, του Μελισσανίδη και των φίλων, ψέμματα, σπιλώνοντας τους...)
Ο αριθμός των θυμάτων της οκταετούς αντιπαράθεσης (1952-60) αποτελεί ακόμη και σήμερα αντικείμενο διαφωνιών. Για τα επίσημα βρετανικά αρχεία ο αριθμός των νεκρών ανταρτών είναι 11.000 (συμπεριλαμβανομένων των 1.090 Κενυατών που απαγχονίστηκαν από τη βρετανική διοίκηση). Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κένυας υποστηρίζει ότι 90.000 Κενυάτες εκτελέστηκαν ή βασανίστηκαν από τις αποικιακές αρχές ενώ 160.000 κρατήθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης υπό κτηνώδεις συνθήκες.
Αλίμονο, λοιπόν, αν στα πλαίσια του φτηνού εντυπωσιασμού, συγκρίνουμε αυτούς τους μαχητές μπαρμπα Τίγρη μου, με κάτι χαϊβάνια σαν κι εμάς, που καθόμαστε και σας θαυμάζουμε να βιάζετε τη λογική.
Λίγος περισσότερος σεβασμός στους νεκρούς των Μάου Μάου, δε βλάφτει. Εκείνοι, τόλμησαν.
Υγ Πάντα τέτοια πρωταθλήματα εύχομαι. Γιατί από τ' άλλα, για πάρει κανείς, πρέπει και να παίζει τα ματς στα γήπεδα.
Yγ2 Στo κείμενο δημοσιεύονται στοιχεία από άρθρο του κου κ. Αστέρης Χουλιάρα το 2013 στην... "Καθημερινή". Είναι καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
sdna
Δεν υπάρχουν σχόλια: