Χαμός με άρθρο του Αλέξη Σπυρόπουλου για Βαρδινογιάννη-Κόκκαλη και Σαββίδη-Μελισσανίδη!
O Αλέξης Σπυρόπουλος θυμάται ένα μνημείο κυνισμού του Βίκτωρα Μητρόπουλου, καταγράφει την πρώτη απόπειρα σύγκλισης Κόκκαλη – Βαρδινογιάννη και γράφει για τις ευθύνες Σαββίδη – Μελισσανίδη.
Βιωματικός γνώστης και βαθύς μελετητής συμπεριφορών των αφεντικών του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, πριν είκοσι χρόνια ο Βίκτωρ Μητρόπουλος άφησε στην ανθολογία των all time classic τσιτάτων ένα σπάνιο μνημείο κυνισμού. Καλύτερα, πραγματισμού.
Καλοκαίρι 1998, μετά από μια πρώτη διετία της Παράγκας Α’, στο βάθος αχνοφαίνονται σημεία σύγκλισης Κόκκαλη/Βαρδινογιάννη, ή τουλάχιστον έτσι θέλουμε να νομίζουμε. Ο διαχρονικός γόης με το σαρδόνιο χαμόγελο, μονομιάς διαλύει την ψευδαίσθηση. Με μία άχαστη πρόβλεψη.
Στο πρώτο ανύπαρκτο πέναλτι, όλα θα έχουν γίνει καπνός. Ω του θαύματος, το πρώτο ανύπαρκτο πέναλτι έρχεται στο πρώτο, κιόλας, ματς του πρωταθλήματος. Το παίρνει Αύγουστο στο Στάδιο ο Παναθηναϊκός, εις βάρος του Πανηλειακού που έχει προπονητή τον μακαρίτη Κυράστα, γκολ ο Βλάνταν Μιλόεβιτς, 2-1 στο ενενήντα-φεύγα.
Ποια συναίνεση και ποια σύγκλιση! Να ζήσουμε, να τη θυμόμαστε. Μερικούς μήνες μετά, ένας ταχυδακτυλουργός απ’ τη Σπάρτη, ο διαιτητής Παπαδάκος, κάνει το επίσημο μνημόσυνο. Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός, 2-4 από 2-0. Το ποδόσφαιρο μπορεί να χωρίσει, ακόμη και συνεταίρους στο ίδιο κλαμπ. Πολύ περισσότερο, εταίρους που είναι ιδιοκτήτες διαφορετικών κλαμπ.
Ο Κυριάκος ευστόχησε στην επισήμανσή του. Βαριά ήττα είναι, ότι διαρρηγνύεται η σχέση των Πόντιων. Όχι ακριβώς, στο πρώτο πέναλτι. Καν, στο πρώτο τρόπαιο που συνδιεκδίκησαν. Αλλά στο πρώτο πρωτάθλημα που συνδιεκδικούν, αφότου γκρέμισαν από κοινού το άγαλμα του Σαντάμ. ΠΑΟΚ και ΑΕΚ περνούν κάτω από τον πήχυ της απαίτησης να είναι, ως δίπολο, κάτι το διαφορετικό από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Η ευθύνη δεν μπορεί ποτέ να είναι εκατό-μηδέν, στη μία μεριά.
Δεν θα κάνουμε εδώ τη δίκη. Προθέσεων ή ευθυνών. Ούτε τον επιμερισμό των ποσοστών. Στο τέλος της ημέρας, το αποτέλεσμα μετράει. Διαπιστωτικά, η επισήμανση Κυριάκου έχει την αξία της. Μείζονα αξία, θα είχε ενδεχόμενη αυτοκριτική των κλαμπ. Είμαι βέβαιος για την άπλετη προθυμία του καθενός να μας πει πού έφταιξε…ο άλλος. Δεν είμαι και τόσο βέβαιος για την προθυμία κάποιου εκ των δύο, να κοιτάξει πού έφταιξε ο ίδιος. Πάντα βολεύει, να φταίει ο άλλος.
Είκοσι χρόνια πριν, ένας Στεφανόπουλος. Είκοσι χρόνια μετά, ένας Κομίνης. Παίρνεις μια μικρή απόσταση απ’ το σήμερα, κάνεις ένα βήμα πίσω για να βλέπεις πιο φαρδιά, τότε συνειδητοποιείς πως ό,τι βλέπεις είναι κύκλοι, επαναλαμβανόμενοι. Τίποτα το καινούργιο. Όλα, παλιά. Ένα προς ένα.
Το βεντετιλίκι δικαστών και δικηγόρων. Παλιό. Μόνο χαρτάκια Panini με Σκολαρίκη και Σκουτέρη, δεν έχουμε δει ακόμη. Διακοπή του πρωταθλήματος. Παλιό, όσο και τα βατράχια που την πληρώνουν. Αν κανείς καταλαβαίνει γιατί δεν έπαιξαν χθες Γιάννενα-Απόλλων, ας βοηθήσει! Η απειλή του Grexit. Παμπάλαια. Τα πεσίματα στις θέσεις των σχολιαστών. Παλιά. Απολύσεις δημοσιογράφων. Παλιό.
Ο ΠΑΟΚ που «θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να του δώσει το πρωτάθλημα». Παλιό. Το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ, το 1985, «του το έδωσε το ΠΑΣΟΚ». Το 1976, δεν θυμάμαι πια, έχουν περάσει τα χρόνια. Η Νέα Δημοκρατία, να φανταστώ. ‘Η, τώρα, το όπλο. Αυτό κι αν είναι παλιό. Εικοσάχρονος ρεπόρτερ στον «Φίλαθλο», είδα περισσότερες από μία φορές το σιδερικό του Καπετάνιου.
Εξοικειώθηκα με την εικόνα. Η εικόνα με εξοικείωσε νωρίς, με την ιδέα ότι οι ισχυροί οπλοφορούν. Οι ίδιοι. ‘Η οι μπράβοι τους. ‘Η, και οι ίδιοι και οι μπράβοι τους. Σήμερα, σιδερικά βλέπεις ακόμη και σε τοπικές κατηγορίες. Εύκολα! Υστερα, δεν σκανδαλίζεσαι. Το ζήτημα όμως, δεν είναι αν σκανδαλίζεται ένας insider. Ζήτημα είναι, η τρομακτική ισχύς της εικόνας προς τα έξω. Τρομακτική, επειδή λειτουργεί πολλαπλασιαστικά. Καταλυτικά.
Το σιδερικό είναι πάντοτε εκεί, στη θήκη. Σημασία έχει, να μη φαίνεται. Οσο δεν το βλέπει κανείς, δεν ασχολείται κανείς. Αν όλα τελείωναν σ’ ένα γκολ που μέτρησε ή δεν μέτρησε, το ερχόμενο Σ-Κ-Δ θα παιζόταν κανονικά, κανονικότατα, η 26η αγωνιστική. Ότι δεν παίζεται, οφείλεται στην εικόνα του σιδερικού. Και μόνο.
Σιδερικό στην κοινή θέα, εκεί εκλύονται ανεξέλεγκτες και ανυπολόγιστες δυνάμεις. Ο Σαββίδης είναι ένοχος εσχάτης και ασυγγνώστου αμελείας. Ουσιαστικά, το έβγαλε το όπλο από τη θήκη. Το έδωσε, χάρισμα, στα χέρια των αντιπάλων του…
*sportdog.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια: